25 Aralık 2012 Salı



HZ. MUHAMMED (s.a.v.)’İN SIFATLARI

EFENDİMİZİN MÜBAREK İSİM VE SIFATLARI AŞAĞIDADIR.

ABDULLAH:  Allah’ın kulu.
ÂBİD: İbadet eden, kulluk eden, takva sahibi kimse.
ÂDİL: Haktan adaletten ayrılmayan.
AHMED: Pek çok methedilmiş, övülmüş kimse.
AHSEN: En, pek, çok güzel.
ALÎ: Yüksek, yüce, ulu, üstünde hiçbir derece bulunmayan.
ALİM: Çok bilen, bilici, ilim sahibi olan kimse.
ALLÂME: Çok alim, çok  bilgili, her şeyi bilen, her ilimde üstat olan kimse.
EL-ÂLİM:  Hakk’ın ulûhiyetini ve ZÂT’ını müşâhade ettirdiği kimse.
ÂMİL: Amel eden, işleyen, icra eden.
AZİZ: Yüce, değerli, kıymetli, mukaddes.
BEŞİR: Müjde getiren kimse, müjdeci.
BÜRHAN: Kanıt, delil, hüccet.
CEBBAR: Çok becerikli, tuttuğu şeyi koparan.
CEVAD: Cömert, ikram edici kimse, kerim.
ECVED: Çok daha iyi olan, çok daha cömert.
EKREM: Çok kerim, cömert, lütuf ve kerem sahibi.
EMİN: Güvenilir, inanılır, itimat edilir kişi.
FÂRUK: Hakk’ı hak olmayandan, bâtıldan ayıran, çok adil olan.
FETTAH: Lûtuf ve Rahmet kapılarını açan.
GALİB: Üstün gelen, yenen.
GANÎ: Zengin. Sahip olduğu şeyle yetinen, gözü tok kimse.
HABİB: Sevilen kimse, sevgili ,dost.
HÂDİ: Doğru yolu gösteren, Hidâyet eden kimse.
HÂFIZ: Koruyan, muhafaza eden kimse. Kur’an’ı Kerîm’i bütünüyle ezberlemiş olan ve ezberden okuyabilen kimse.
HALİL: Sâdık ve gerçek dost.
HALÎM:  Yumuşak huylu, yumuşak.
HÂLİS: Saf, temiz, samimi.
HAMİD:  Şükreden, hamdeden kimse.
HANİF: Allah’ın birliğine inanan, İslâm’a tabîî olarak şirk ve delâletten kurtulan kimse.
KAMER: Ay.
KAYYIM:  Kendi zât’ı ile var olan, varlığında ve varlığının devamında her şey kendisine muhtaç olduğu halde, kendisinin hiçbir şeye ihtiyacı olmayan.
KERİM: Kerem sahibi kimse, cömert, ulu, şerefli, aziz.
MECİD: Büyük ve yüce olan, şan, şeref sahibi. Çok cömert.
MAHMUD:  Övülmüş, methedilmiş, methe ve övgüye değer.
MANSUR: Allah’ın yardımıyla galip gelen, zafere ulaşan.
MÂSUM:  Suçsuz, günahsız, saf, temiz, lekesiz. Allah tarafından korunduğu için günah işlemeyen peygamber.
MEDENÎ:  Medenîyetin sağladığı imkânlardan yararlanan, uygar, görgülü, şehirli.
MEHDÎ: Allah tarafından doğru yola iletilen, hidâyete eriştirilen, doğru yolda bulunan kimse.
MEKKÎ: Mekke şehrine ait, Mekke’de oturan.
MERHUM: Allah tarafından bağışlanmış, af ve merhametle müjdelenmiş, Allah’ın rahmetine mazhar olmuş kişi.
MES’UD: Saadete ermiş, saadetli, mutlu, bahtiyar.
METİN: Sağlam, dayanıklı, güçlü, kuvvetli.
MUALLİM: Öğreten, öğretici, eğitici kimse.
MUKTEDÂ: Örnek alınan kimse.
MÜBÂREK: Çok saygı değer, hürmete lâyık, muhterem.
MÜCTEBÂ: Seçilmiş, seçkin.
MÜKERREM: Saygı değer, yüce, aziz.
MÜKTEFÎ: Kâfi ve yeter bulan, yetinen, kanaat eden.
MÜNİR: Aydınlatan, ışık veren, ışıklı, parlak.
MÜRSEL: Gönderilmiş, yollanmış, Peygamber, nebi, resul.
MURTAZÂ: Beğenilmiş, seçilmiş, razı olunmuş kimse.
MUSLİH: Daha iyi bir şekle veya hale koyan, iyileştiren,barışı sağlayan kimse.
MUSTAFA: MaddÎ ve Mânevî yönden arıtılıp saf ve seçkin duruma getirilmiş, en halis olarak seçilmiş kimse.
MÜSTAKÎM: Doğru, istikâmetli, eğri olmayan, düz, dik.
MUTÎ: Uyan, itaat eden, boyun eğen, tâbi olan kimse.
MUT’Î:  Nimet veren ,ihsan eden.
MUZAFFER: Savaşta zafer kazanmış, üstünlük elde etmiş, galip.
MÜŞÂVİR:  Bilgisinden ve fikrinden yararlanılan kimse, danışman.
NAKÎ: Temiz, pak, halis.
NAKİB: Bir cemaatin büyüğü, bir kavim veya kabilede başkan veya başkan vekili olan kimse.
NASİH: Hükmünü ortadan kaldıran, iptal eden.
NÂTIK: Konuşan, söz söyleyen, aklını işletip düşünen, tefekkür eden, düşünme ve idrak etme kabiliyetine sahip olan.
NEBÎ:  Tanrı buyruğunu kullara bildiren kimse, peygamber.
NACİYULLAH: Selâmete ermiş, kurtulmuş, cehennem ateşinden kurtulmuş.
NECM: Yıldız.
NESİB: Soyu temiz, baba tarafından asil olan kimse.
NEZİR:Doğru yola getirmek için Allah’ın vereceği cezaları bildirip korkutan.
NİMET: Lûtuf eseri olan iyilik, bâğış, ihsan.
NUR: Kalp gözüyle his ve idrak edilen gönül açıcı aydınlık, maddi olmayan hususlarda basiret gözüyle görülen ve gerçeği görmeyi sağlayan mânevi  ışık.Nur Hz. Muhammed’dir.
RÂFİ:  Kaldıran, istediği, lâyık kıldığı mümin kulunu yükselten.
RÂGIP: İstekli, isteyen.
RAHÎM: Çok merhametli, acıyan, esirgeyen kimse.
RÂZI: Kabul eden, uygun bulup benimseyen, olana boyun eğip rıza gösteren.
RESÛL: Peygamber, nebi, elçi.
REŞİD: Doğru yoldan giden, doğru düşünen, doğruyu ayırd edecek seviyede olan kişi.
SAİD: Kutlu, uğurlu, mübarek. İyi ve güzel yaradılışı, üstün ahlakı sebebiyle Hak katında makbul olan, kurtulmuşlardan sayılan kimse.
SABIR: Sabreden, sabırlı kimse.
SÂDULLAH: Uğur, uğur getiren şey, iyilik, mübâreklik.
SÂDIK: Sevgi ve bağlılığı içten, gönülden olan kimse, gerçek dost.
SÂFFET:  Maddi ve MânevÎ mânâda temizlik, arılık, saflık.
SÂHİB: Bir şeyi hükmü altına alıp, gerektiği gibi kullanan, tasarruf eden kimse. Koruyucu, hâmi.
SÂLİH: Yetkisi olan kimse, yetkili. İyi amel sahibi.
SELÂM:  Her türlü ayıp ve noksandan uzak bulunan, kullarını huzur ve selâmete eriştiren.
SEYFULLAH: Allah’ın kılıcı, Allah’ın rızasını kazanmak için çekilmiş kılıç, bu yolda savaşan, cihat eden kahraman.
SEYYİD: Efendi, önder, reis.
ŞÂFİ: Birinin affı için araya giren, şefaatçi olan, şefaat eden kimse. Şifa veren, iyileştirici.
ŞÂKİR: Şükreden kimse, şükredici.
TÂ-HÂ: Surelerin başındaki  bu semboller Hz.Peygamberin isimlerindendir. Tâ, Peygamberin Tâhir ismidir. Hâ ise Hâdi ismidir.
TÂHİR: Temiz, pak, arı. Allah’ın ilâhi emirlere karşı gelmekten koruduğu kimse.
TÂKİ: Haramdan günahtan kaçınan, ehl-i takva, müttaki.
TAYYİB: İyi, güzel, hoş.
VÂFİ: Yeter, kâfi, elverir. Sözünde duran, ahdine vefa gösteren.
VÂİZ:  İbadethanelerde kalpleri yumuşatacak, sevaba, güzel ahlaka, iyiliğe, nefsi ıslah ettirecek, kötülüklerden tövbe ettirecek şekilde dini konuşma yapan, nasihat veren kimse.
VÂSIL: Ulaşan, erişen, kavuşan.
YÂ-SİN: Yâ Seyyid, Yâ insan gibi muhtelif mânâlar rivâyet edilir. Şifredir.
ZÂHİD: Dünyayı terk edip dinin emirlerine çok titizlikle riayet eden, takva sahibi, dindar, müttaki kişi.
ZÂKİR: Anan, zikreden kimse.



24 Aralık 2012 Pazartesi


ORTA NAMAZ- İKİNDİ NAMAZI

Namaz vakitleri  5’tir. Çünkü insanın kök bileşimi de 5’dir. BEDEN, NEFS, RUH, KALP VE SIR.
SABAH NAMAZI, SIR’rın payıdır. 1. rekat’ı CELAL, 2. Rekat’ı CEMAL’dir. Çünkü karanlıktan(gayb) aydınlığa(gündüz) çıkış vardır.
ÖĞLE NAMAZI, RÛH’un payıdır. Bu Allah’ın zât’ıyla tecelli anıdır, kişideki Hakk’ın tam zuhurudur. Saat’in 12’yi göstermesi gibidir. Peygamberin tekâmülünün tamamlanarak ortaya çıkışıdır. Öğlen güneşin en parlak olduğu andır. Bu da Rûh’un payıdır.
İKİNDİ NAMAZI, KALB’in payıdır.
AKŞAM NAMAZI, NEFS’in payıdır. Akşam havanın kararmaya başlaması ile Nefs’in payı ortaya çıkar.  Çünkü nefs, emmare(emreden nefs) mertebesinde karanlık ve siyahtır.1. Rekat Celâl, 2. Rekat Cemâl, 3. Rekat ise Kemâl’dir.
YATSI NAMAZI, TABİAT’ın payıdır. Çünkü yatsı, tabiatın vasıflarından olan uyku vaktidir.
İKİNDİ NAMAZININ(orta namaz) CEMAATLE KILINMASI:
''''Namazlara ve orta namaza devam edin''.(Bakara suresi- 238)
 İkindi namazı orta namazdır ve sırrı KALP’tir. Çünkü, Kalp vücudun ortasındadır. Kalp iyi olduğu zaman bütün vücut iyi olur, bozulduğunda ise bütün vücut bozulur. Kalp rûh ve nefs arasında sırât-ı müstakimdir. Yine KALP emanetin yüklendiği yer ve Hilafetin(halifelik)  zuhûr(ortaya çıkış)  yeridir.
Orta namaz denmesinin bir nedeni de  TEVHİD’i simgelemesidir. Yani TENZİH ve TEŞBİH arasındadır.
İkindi namazının cemaatle kılınmasının istenmesi de;
Sen uzuvlarınla başlı başına bir cemaatsin. Allah’ın bütün sıfatları olan Hayat, İlim, İrade, Kudret, Semi(işitme), Bas’ar(duyma), Kelâm sende mevcut. Bu sıfatların imâmı da RÛH’tur. Bütün uzuvlarını Rûh’a, kıbleni de Vechullâh’a (ALLAH’a) uydur. İşte böyle kılınan namaz Cemaatle kılınan namazdır.
İBADETİN RUHU MARİFETULLAH’TIR. YANİ TEVHİD. TEVHİD EHLİ DE MUVAHHİD’DİR.
SALAT’IN( namazın)  ÖZÜ 3 ÇEŞİTTİR.
 -  SALAT-I VAKİT: 5 VAKİT KILINAN ZÂHİR NAMAZ.
 -  SALAT-I VÜSTA: Orta namaz, Tevhid makamı.
      -  SALAT-I DAİM:  Daim namaz. Bekâ billah.(kendinden fani, hakk’la baki-var olma)
Namaz vücudu bütün kuvvetleriyle ıslah etmekten ibarettir. Kim bu kuvvetlerin ıslahını arzu ederse, 5 vakit namazı kılacaktır. Kim bunları yerine getirmezse, nefislerini hüsrana uğratmışlardan sayılır.
TENZİH:  Allah’ın eksik ve noksanlardan münezzeh(uzak)  bulunması ve insan vasfında  olmadığına inanma. Allah’ın Zât’ının(özü) her türlü sınırlamadan uzak tutulması.
TEŞBİH: Allah’ın bazı isim ve sıfatlarıyla insanda tecelli etmesi.
YALNIZ TENZİH EDEBE AYKIRIDIR. ÇÜNKÜ TENZİH ALLAH İÇİN BİR KISITLAMA OLUP, YARADILMIŞLARDAKİ TECELLİSİ GÖZ ARDI EDİLİR. İSLAM TENZİH İLE TEŞBİH ARASINDA OLMAKTIR. BU DA ORTA YOL OLAN(sırat-ı müstâkim)  TEVHİD’DİR.


19 Aralık 2012 Çarşamba


ESMÂ-İ   HÜSN   /   ALLAH’IN İSİMLERİNİN ŞERHİ

ALLAH’IN İSİMLERİ SONSUZDUR.

RESÛLULLAH ŞÖYLE DEMİŞTİR: ALLAH’IN  99 İSMİ VARDIR. BUNLARI SAYAN CENNETE GİRER.

ALLAH: Bu isim bütün isim ve sıfatları cem(toplayan) eden zât’i isimdir. Çünkü zât isim ve sıfatlarla tecelli eder. Bu ismin sıfatı ulûhet’tir.  Ulûhet sıfatı, en aşağısından en yukarısına bütün varlık mertebelerine Hakk’a ait hakikatler ve Halk’a ait hakikatler gibi varlık ve mutlaklık durumlarını vererek kuşatmak demektir. İlahi isimler için bu isim sıfatlar için zât gibidir.. Bu yüzden hadiste geçen doksan dokuz isim bu isimle birlikte yüze tamamlanır.
1.HÛ (HÜVE):  İlahi  Zât’ın bilinmezliğine işaret eder. Hû(O) ismi Hüviyet tecellisinden ibarettir. Hz. Peygamber, Hû ismini Allah isminden önce söylemiştir. Çünkü Hû Allah isminin bâtını(içi), Allah ismi ise Hû’nun zahiridir(dışı). Bütün isimler Allah ismine, Allah ismi Hüve’ye, Hüve ise Zât’a bağlıdır.

2.ER-RAHMÂN:  Bu isim merhameti bol olan ve her şeyi kuşatan  RAHMET kökünden gelmektedir.  Rahmân, nerede olursa olsun, nasıl bulunursa bulunsun ve içine ceza karışsın karışmasın, her çeşit merhamete şamildir. Acıyan, esirgeyendir. Herkesi  rızıklandırandır.
3.ER-RAHÎM: Bu isim de RAHMET kökündendir. Rahîm, intikam almadan, azarlamadan, ayıplamadan, tevbenin şeklini de kendi öğretip sonra da affeden demektir. Sıkıntıları güzel karşılamak,  Celalin içinde Cemâl’i görmek Rahîm isminin tecellisidir. Sadece müminleri, iç dünyalarında huzurlu ve başarılı kılan, nurlarla aydınlatıp, huzura erdiren demektir. Bu ismin ahirette meydana gelmesi daha kuvvetlidir.
4.EL-MELİK:  Hükümdar, Padişah, mutlak hükümran anlamına gelip, varlığın tamamı ona aittir. O, şiddet ve kuvvetle, belli bir ihtiyaç olmaksızın emir ve yasaklarla egemen olarak orada hüküm sürer. Sıfatı hükümranlıktır.ER-RÂB  ismi EL-MELİK  demek olup, kullarının işlerini ıslah edendir.
5.EL-KUDDÛS:  Allah’ın yüceliğini ve eksik sıfatlardan münezzeh (uzak), Kutsal olduğunu  anlatır. Sıfatı Kuddûsiyettir. Kuddisiyet, yaratılmış mazharların hükmünden uzak olan ilk tecelli-yi  akdes’tir. (hakk’ın zât’ında, zât’ı için zât’ına tecellisidir.)
6.ES-SELÂM:  Varlığın hakikatlerinin mertebelerini  yokluğa karışmaktan koruyan ve mertebelerin birbirine karışmalarına mani olandır. Bu ismin sıfatı Selâmettir. Emniyette, güvende, sağ ve sâlim olmak anlamına gelir. O es-Selâm’dır ki eşyayı  helâk ve telef olmaktan korur.
7.EL-MÜ’MİN:  Zât’larının hakikatlerinin gerektirmediği bütün şeylere karşı varlıkları güvende kılandır. El-Mü’min ismi imân’dan  türemiş olup, İmân da Allah’a İmân eden kulun sıfatıdır. Emin, güvende olmak ve doğru, güvenilir olma gibi anlamları da vardır.
8.EL-MÜHEYMİN: Gözetmek, kollamak, nezaret etmek, kontrol etmek, gözetlemek gibi anlamları vardır. Bu ismin sıfatı heymene’dir. Heymene, kendisinde Hakk’ın haberdar olduğu şey üzere kahr ve egemenlik  hükmü ile idaresinin ortaya çıktığı haberdarlık tecellisidir.
9.EL-AZÎZ:  Mertebesi yüce olup asla zelil olmayan, anlayışlardan uzak olup idrak edilemeyen ve kendisine yeten ve başkasına muhtaç olmayandır. Üstün, kuvvetli, şerefli olma anlamlarını da taşır.Bu ismin sıfatı izzettir.
10.EL-CEBBÂR:  Azameti ile kahredendir. Bütün varlıklar O’na isteyerek veya istemeyerek boyun eğer.Bu ismin sıfatı ceberûtiyyet’tir. Cebrrûtiyyet, ilâhi azametin, kahrın bir çeşidi olarak kendisinde zuhûr ettiği ilâhi tecellidir.
11.EL-MÜTEKEBBİR:  Şeref ve Azamet sahibi olan ve mertebesinde  ulûhiyetle (ilahlık) izzet bulandır. Varlıkta O’ndan başkasının bulunması mümkün değildir. Bu ismin sıfatı kibriyadır. Kibriya, zât’ın sonsuz olma hali ile zât’i   ‘‘öze’’ ait ilâhi tecellidir.
12.EL-HÂLIK:  Şekil  vermek, var etmek, yoktan yaratmak anlamlarına gelir. Bu ismin sıfatı Hâlıkiyettir. Hâlıkiyet, ilmindeki a’yân-ı sabiteye ait suretleri maddi varlık aleminde görünür kılandır.
13.EL-BÂRİ:  Var ettiği şeyi kendisinden önce başka biri var etmeyendir. Yoktan, örneksiz yaratandır.
14.EL-MUSAVVİR: Var edecek olduğu şey için ilminde belirli bir sûret seçendir. Bu ismin sıfatı tasvirdir.Tasvir, Hakk’ın eşyanın hakikatlerini bilmesi bakımından, o hakikatlerin gerektirdiği şeye göre eşyanın suretlerinin yaratılması kendisinde vuku bulan ilâhi tecelliden ibarettir.

15.EL-ĞAFFÂR:  Günahın çirkinliğini sevabın güzelliği ile örtendir. El-Afüvv (af) ismi ile El-Ğaffâr ismi arasındaki fark, el-Afüvv günahı görmezden gelip onu cezalandırmayandır. El-Ğaffâr ise bağışladığı gibi sonra onu iyiliğe çevirendir.
16.EL-KAHHÂR:  Kadim(yaratılmamış) olan varlığının, nûr’u sonradan olmuş olan varlığın karanlığına egemen olandır. Bu ismin sıfatı Kahr’dır.Kahr, varlığının O’nunla beraber bir izinin kalmaması demek olan vâhid’i tecelliden ibarettir.
17.EL-VEHHÂB: Vermek, bahşetmek, ihsan etmek anlamlarına gelir. Allah önce kabiliyetleri bağışlar, sonra da bu kabiliyetlerin gerektirdiği rızkı bağışlar.Böylece varlık tamamlanmış  olur.
18.ER-REZZÂK:  Eşyaya kabiliyetlerinin gerektirdiği şeyi verendir. Ruhlar için, cisimler için, Mânâ için kabiliyetlerinin gerektirdiği  rızıkları ihsan eden, bağışta bulunandır.
19.EL-FETTÂH:  Âlemin karanlığını nuruyla açandır. Böylece âlem Allah’ın varlığıyla varlık kazanır. Varlıkların bizzat hak etmedikleri halde elde ettikleri şeylerin hepsi bu ismin feyzindendir. Bu ismin sıfatı Feth’tir.
20.EL-ALÎM: Eşyanın mahiyetini hakikatleri üzere toplu ve ayrı ayrı  bir biçimde bilendir. Bu ismin sıfatı ilimdir. İlim de idrake ait ilâhi tecellidir.
21.EL-KÂBIZ: Bir şeyi tutmak, kavramak, yakalamak, sıkıca tutmak, teslim almak anlamlarındadır. Bu ismin sıfatı kâbz’dır. Kabz, vahidiyet(birlik) tecellisinden ibarettir. Vahidiyetin kendisine yönelik hükmünden dolayı, eşya için hüküm durumu kalmaz.
22.EL-BÂSİT:  Açmak, yaymak, genişletmek, büyütmek, sunmak, arz etmek anlamlarındadır. Bu ismin sıfatı bâst’tır. Bast, rahmani tecelliden ibarettir. Varlıktaki her bast(açılma) durumu bu Rahmani tecelliden ibarettir.
23.EL-HÂFID:  Her ne kadar her iki mertebede de(hakk ve halk)  tecelli eden bir olsa da Halka ait varlık mertebelerini Hakk’a ait varlık mertebelerinden daha düşük kılandır. Rab’liğin yüceliği bu tecellide görünür.Böylelikle düşük olma hali kul olana ulaştı. Varlıktaki her düşüklük durumu bu rabbani tecelliden kaynaklanır.
24.ER-RÂFİ:  Kaldırmak, yukarı çıkarmak, yükseltmek, yüceltmek, paye vermek, terfi ettirmek anlamlarındadır. Bu ismin sıfatı ref’tir. Varlığa ait her ref/yükselme durumu ancak bu tecelliden dolayıdır.
25.EL-MU’İZZ:  Varlıkta zuhûr edendir. O, kendilerinde zuhur etmesiyle mahlukatı aziz kılandır. O, varlığının zorunlu olmasından dolayı bizâtihi azizdir. Âlemde zuhur eden bütün izzet ve üstünlük bu isimden kaynaklanır.
26.EL-MÜZİLL: Varlığını mevcutlarda gizleyendir.Bu sebepten mevcutların zâhir(açık), Hakk’ın bâtın(gizli) olması nedeniyle mevcutları zillet yakalar.Mahluklar ancak Hakk’ın bâtın(gizli) olması ve perdelenmesinden dolayı zillete düşerler.
27.EL-SEMÎ:  Konuşma özellikleri bakımından eşyanın hakikatlerini idrak edendir. Mevcutlardan hiçbir şey yoktur ki, bir tür konuşma ile konuşuyor olmasın.Hakk bu dilleri kadîm olan işitmesi ile işitir. Duymak, kulak vermek, işitmek anlamlarındadır.
28.EL-BASÎR:  Eşyayı mertebeleri bakımından idrak edendir. Bu ismin sıfatı basar’dır. Bakmak, görmek, anlamak, idrak etmek anlamlarını taşır.
29.EL- HAKEM: Cevherlik, arazlık,öncelik, sonralık, yakınlık, uzaklık, ulvilik, süflilik, evvellik, ahirlik, zâhirlik, bâtınlık, büyüklük, küçüklük, kemiyet ve mahiyet itibariyle azlık ve çokluk gibi alemin halleri cihetinden her hak sahibine hakkını vermekle varlık kazanan şeyleri birbirinden ayırandır. Bu ismin sıfatı hükümdür.
30.EL-ADL:  O öyle bir Hakk’tır ki gökler, yer, ikisi arasındakiler ve bunların ötesindekiler O’nunla var olur. Bu ismin sıfatı adalettir. Âdil olmak, eşit davranmak, dengeli davranmak anlamlarını taşır.
31.EL-LÂTİF: Gözle idrak edilmesi imkansız ve mekandan münezzeh olandır. Bu yüzden cihette ve tarafta yer kaplamaz. Bu ismin sıfatı  lütuftur. Lütuf, kesilmeksizin ve engellenmeden çeşitli nimetler ve yardımlarla rahmetin inmesi demektir.
32.EL-HABÎR:  Eşyayı kendilikleri bakımından tanıyandır. Böylece Hakk eşyayı hâkikatte nasılsalar öylece bilmiş olur. Bu ismin sıfatı hibret’tir. Hibret, kapsayıcı, kuşatıcı ve tafsilatlı bilgiden ibarettir.
33.EL-HALÎM: Mücrimlerin suçlarının çokluğuna karşı  affetmekten usanmayan ve isyankarların kötülükte devam etme çirkinlikleri, kendisini güzel karşılık vermekten alıkoymayandır. Bu ismin sıfatı hilm’dir. Hilm(yumuşaklık), isyankarlar hakkında azab ile değil de rahmet ile tecelli edendir. Çünkü Allah’ın rahmeti, gazabını örtmüştür.
34.EL-AZÎM:  Zât’ının niteliklerinin mertebesi yüce olan ve sıfatlarının celâl ve kibriyâsındaki nihayetin sınırını aşandır.Bu ismin sıfatı azamettir. Ulu, yüce, büyük, azametli, güçlü, kudretli olmak anlamlarındadır.
35.EL-ĞAFÛR:  Meydana gelen herhangi bir günahtan ötürü hesaba çekmeyendir. Bu ismin sıfatı mağrifettir. Mağfiret mutlak cemal’in zuhur ettiği ilâhi tecellidir. Bağışlamak, affetmek gibi anlamlar taşır.
36.EŞ-ŞEKÛR:  Övgünün edâ edilebilmesi için, bu övgüyü yapmaya ehil olması nedeniylekullarından kendisini övendir. Bu nedenle Hz. Peygamber ‘’Ben Seni, Senin kendini övdüğün gibi övemem’’ buyurmuştur. Bu ismin sıfatı şükürdür. Şükür ilâhi bir tecelliden ibarettir ki, bu tecellide Hakk kullarına olan ihsanına karşılık olarak kendisini över. Şükür, nimetin karşılığında yapılan şükürdür. HAMD, HAKK’IN KENDİSİNİN LÂYIK OLDUĞU VE KENDİSİNE AİT OLAN SIFATLARLA KENDİSİNİ ÖVDÜĞÜ İLÂHİ TECELLİDİR. Hamd şükürden daha kapsamlıdır.
37.EL-ALİYY:En yüksek varlık mertebesinde kendisinden başka bir varlık kendisine ortak olmayandır. Bu ismin sıfatı Yücelik’tir. Yücelik Zât ve mertebe yüceliği diye iki kısımdır. Zât yüceliği mekan bakımından olup, mekanı kendi ilmidir.
38.EL-KEBÎR:  Zât’ı yüce olan ve sıfatları varlık mertebelerinin tamamını kuşatandır. Öyle ki, onun zât’ının künhü idrak olunamaz ve hiçbir sıfatı kuşatılamaz. Bu ismin sıfatı kibriyâdır.
39.EL-HAFÎZ: Varlık mertebelerini O mertebedeki zuhuruyla yok olmaktan koruyandır. Allah’ın birbirine zıt isimleri vardır. Bu ismin sıfatı olan hıfz ismi, birbirine zıt olan isimlerin birbirlerine tesir etmesini önler. Örn. Rahmetin varlığından dolayı azap yok olmaz. Azabın varlığından dolayı da rahmet yok olmaz.Bu birbirine zıt olan bütün ilahi isimler için böyledir.
40.EL-MUĞİS:  Varlıklara kabiliyetlerinin açığa çıkmasını bağışlamakla var edendir. Bu ismin sıfatı İğâse’dir. İğâse, her ihtiyaç sahibinin sahip olduğu şeyi kabiliyetinin hak ettiği üzere eriştirerek dileğine icabet etme süratinden ibarettir.  Gerçekte bir şeye ihtiyaç duyan her ihtiyaç sahibi, ihtiyaç duyduğu şeyi kesinlikle elde eder. İşte bu, iğâse’nin anlamıdır.
41.EL-HASÎB:  Övgünün mânalarına mahsus olan kapsamlı ve mutlak bir şerefle öne çıkandır. Bu isim ilahlık sıfatlarının isimlerindendir. Bu ismin sıfatı Haseb’dir. Haseb, yüce bir şeref ve yüksek bir etkinlik ile Hakk’ın zuhuru demek olan ilâhî biir tecellidir.
42.EL-CELÎL: Yücelik ve şeref bakımından mertebesi aziz olandır. Bu mertebe için sınır idrak olunamaz ve bu mertebenin sonu bilinemez. Bu isim ilahlık sıfatlarının isimlerindendir. Bu ismin sıfatı celâl’dir. Celâl, mutlak ve sırf şereftir ki, kahr bu sıfatın olmazsa olmazıdır. Bu yüzden celâl’i tecellide kahr’ın bulunması muhakkaktır.
43.EL-KERÎM: Hakikatların bazısını bazısından ayırmakla kendi sıfatlarına ihsanda bulunandır. Cömert, eli açık olmak, kıymetli, değerli olmak anlamlarındadır. Bu ismin sıfatı kerem’dir. Kerem, toplu ve özet bir halde bulunan varlığa tafsilat vermekten ibarettir.
44.ER-RAKÎB: İlmine devamlı surette nâzır olan ve ilmi mâlumâtını daimi surette kuşatandır. Bu nedenle ezelî ve ebedî olarak mâlumâtını gözetir. Bir şeyi gözlemlemek, müşâhade etmek, seyretmek, kontrol etmek anlamındadır. Bu ismin sıfatı rakibiyettir.
45.EL-MÜCÎB: Varlığın hakikatlerinin kendisinden gerek hâl diliyle, gerekse sözle istedikleri şeyleri onlara bahşedendir. Allah’ın dileklere karşılık vermesini ifade eder.  Hâlin ortaya çıkardığı dilek derhal kabul edilir. Nefslerin arzu ettiği ise sözlü dileklerdir. Sözlü dilekler ancak hâle uygun ise kabul edilir, değil ise tehir edilir. Bununla birlikte bu dilekler ya bu dünyada, ya da ahirette mutlaka elde edilir.
46.EL-VÂSİ: Hakk’ın her şeyi kuşatmasını ifade eder. O, iki zıt şeyi kabul eden ve iki vasıfla tecelli eden bir kuşatıcıdır. O, hem bir şeyin aynı, hem de gayrııdır. O, bütün âlemi yokluk ve varlık bakımından kuşatmıştır. Bununla beraber hiçbir şey O’nu kuşatamamıştır.
47.EL-HAKÎM: Her hak sahibine hakkını verendir. Bu ismin sıfatı Hikmet’tir. Hikmet, bir şeyi yerli yerine koymaktır.
48.EL-VEDÛD:  O ki vahdeti çoğaltmayı sevdi de kendi vâhidiyetini(teklik) alemlerin çokluğunda çok olarak zuhur ettirdi. Eğer muhabbet olmasaydı bu zuhur gerçekleşmeyecekti. Eğer zuhur gerçekleşmeseydi Allah bilinemezdi. Bu ismin sıfatı vüdd’dür.  Sevmek, hoşlanmak, temenni etmek anlamındadır.
49.EL-MECÎD: O, azamet sahibidir. Celâl onun sıfatlarından biridir ve kibriyâ O’nun özelliklerinden biridir. Azâmet zât’ı, izzet sıfatıdır. O’nun özü aziz’dir. O büyük ve yücedir.
50.EL-BÂİS: O, çokluğu gayb hâlinin karanlığından görünürlüğün aydınlığına göndermiş, kendi hayatından onlara hayat vererek onları diri kılmış ve onları hayatlarıyla adlandırmıştır. O, vahdetten kesreti çıkarandır. Bu ismin sıfatı ba’s’tır. Ba’s, bâtın(gizli) olma halinden sonra zuhûr etmekten ibarettir.
51.EŞ-ŞEHÎD:  Şahadet(dünya) âleminin mazharları(ortaya çıkması) ile zuhur eden ve kendisinin zuhuruna kendisi şahit olandır. Bu ismin sıfatı şahadet’tir. Şahadet, Hakk’a ait ve Halk’a ait  mazharların tamamıyla gerçekleşen ilâhi zuhûrdan ibarettir. Şahadet, ortaya çıkma, gayb perdelenme ve gizli olmaktır.
52.EL-HAKK:  Bu isim Zât’ı ilahiyeye aittir. Hakk mutlak varlıktır. Hakk varlığın hakikatidir. Adalet ve insaf anlamına gelir. Bu ismin sıfatı Hakkıyettir. Hakk bütün eşyanın suretinde ‘’Hakk’’ ile tecelli eder.
53.EL-VEKÎL:  Allah mutlak Vekîl’dir. Çünkü O, mahlukatın bütün fiillerinin failidir. Gerçekte ise mahlûkların kendilerine özgü hiçbir fiilleri, güçleri, kudretleri, iradeleri yoktur. Bunların tamamı Allah Teâlâ’ya aittir. Bu ismin sıfatı vekâlet-i ilâhiyedir.
54.EL-KAVÎ: Tecellisinin yükünü âlemin üzerinden alandır. Aksi halde zuhurunun şiddetinden dolayı kesinlikle bütün âlem yok olurdu.  O, yüzden aslî hüviyetiyle kendisi için zuhur etmiştir. Bu zuhura kendisinden başka kimse katlanamaz. Bu ismin sıfatı kuvvettir. İlahi kuvvet bir şeyde ancak o şeyin kabiliyeti miktarınca zuhur eder.
55.EL-METÎN: Kemâli kesintiye uğramayan, celâlinin sonu olmayan, mazharı ve cemâli olan mülküne nüfus edilemeyen, bilgi tarafından kuşatılamayan ve hiçbir ibare tarafından nitelenemeyendir.Âlemde onunla zuhur eden bütün tecelliler ancak O’nun perdesidirler. Varlıklar O’nu bu tecelli ile tanıdıklarını sanırlar. Oysa Allah varlıkların bu bilgisinden münezzehtir(uzak). Bu ismin sıfatı metânettir. Sağlam, sert ve kuvvetli olmak anlamındadır.
56.EL-VELÎ:  Varlık durumunu bizzat üstlenen ve varlıkta isim ve sıfatlarıyla ve varlığın bulunduğu zâhirlik, bâtınlık, var kılma. yok kılma, hadis olma ve varlığın bütününe ait diğer hallerde tecelli edendir. Varlığın tümü suret, mânâ, maddi ve hükmî bakımdan O’na döner. Bu ismin sıfatı  velayettir. Bu mertebe mâlik’in mülkündeki tasarrufudur. Bu makam en büyük kutup ve cem edici gavs(yardımcı) olan kimsenin makamıdır.
57.EL-HAMÎD:  Bu ismin sıfatı HAMD’dır.Hamd, Hakk’ın  nefsine lâyık olan şeyle kendinde, hamdiyle tecellisinden ibaret olan bir ilahi tecellidir. Hamd sadece Allah’a aittir. Ayrıca Hamd, nebi’nin makamıdır. ‘’Hamd sancağı’’ O’na aittir.
58.EL-MUHSÎ:  İdrak ve varlık bakımından tecellisi ile kuşatandır. Hakk’ın her şeyi tek tek ve bütün ayrıntılarıyla bilmesini ifade eder.   Bu ismin sıfatı ihsâ’dır.
59.EL-MÜBDÎ:  O, ilâhi isimler ve sıfatlar demek olan kesreti ortaya çıkmasıyla zuhur ettirendir. Bu ismin sıfatı ibdâ’dır. Hakk’ın örneksiz yaratışını ifade eder.
60.EL-MU’ÎD: Çokluğun hükmünü kendinde halk, Hakk, sıfat, isim ve işaret zuhur etmeden mutlak ahadiyette gizleyendir. Çünkü mutlak ahadiyyet,  mücerret(soyut)  zât olup kendisinde zâhir ve bâtın olma durumu yoktur. Bu ismin sıfatı iadedir. İade, her şeyin aslına dönmesidir. Çünkü, nihayet(son), bidâyete(başa)  dönüşten ibarettir.
61.EL-MUHYÎ: Varlığın hayatı Allah Teâlâ’nın ona nazar etmesiyledir. Eğer varlıktan nâzarını kaldırırsa, varlık bir defada yok olur. Bu ismin sıfatı ihyâ’dır. Allah’ın diriltme vasfını ifade eder.
62.EL-MÜMÎT:  Her şeyin aslına dönmesi yokluktur. Hakk onları mutlak varlıkta zuhur ettirir. Bu ismin sıfatı imâtedir. İmâte, ilahi sıfatların gizlenmesinden, yani  varlıkların Hakk’da bâtın(gizli) oluşundan başka bir şey değildir. Canlıların hayatına Allah’ın son verdiğini ifade eden bir addır.
63.EL-HAYY: Diri olmak, hayat sahibi olmak anlamındadır. Bu isim, imamların imamı ve öncüsüdür.Bu ismin sıfatı, ilahi hayattır. İlahi hayat, bütün mevcutlara yayılmış olan mutlak varlıktan ibarettir.
64.EL-KAYYÛM: O, Nefsi ile var olandır. Kendisinin dışındakiler ise O’nunla var olurlar. Bu ismin sıfatı kayyumiyettir. Kayyumiyet, ezelden ebede daimdir.
65.EL-MÂCİD:  Bu ismin sıfatı Mecd’dir.Mecd, sonu olmayan Kibriya ve azâmet sıfatlarından bulunduğu hâl  ile Hakk’ın kendi zât’ına nazar kılmasından ibarettir.
66.EL-VÂCİD:  Zât’ıyla mükemmel  olandır.O, en tam, en yetkin, en toplayıcı ve en kuşatıcı yönlerden cemâl, celâl ve kemâl sıfat ve isimlerinin tamamını bulandır. Bu ismin sıfatı vücûddur. Vücûd sıfatı, Hakk’ın zuhur, mânâ, gayb, şahadet, Hakk, Halk ve mutlak olmak bakımından tecellisinden ibarettir.
67.EL-VÂHİD:  O, bir, tek ve benzersiz olandır. Bu ismin sıfatı vahidiyettir. Vahidiyet, zât’ın, sıfatların bütün olarak görüldüğü yerdir. Vahidiyet’te sıfatların hepsi, çok ve çeşitliliği ile birlikte tektir.
68.ES-SAMED:  İhtiyaçları başkası değil ancak kendisi gideren ve kendisine itaat edilen efendi, kendisinden yukarda  hesap vereceği biri olmayan kişi, mahlûkatı yok olduktan sonra bile ebedî ve ezelî olan, her şeyin kendisine muhtaç olduğu  kimse anlamına gelir. Es-Samed, yemek yemeğe ihtiyaç duymayan anlamına da gelir.
69.EL-KÂDİR: Allah’ın her şeye gücünün yettiğini ifade etmek için kullanılan bir isimdir. Bu ismin sıfatı Kudret’tir. Kudret sıfatının hakikati, kendisini hiçbir işin âciz bırakamadığı pek yüce zâtî kuvvettir.
70.EL-MUKTEDİR:  Hiçbir kayıt olmaksızın ve âcizlik bulunmaksızın dilediği şeyi yapandır. Bu ismin sıfatı iktidardır. İktidar başkasının güç yetiremediği  şeyi yapmaktır.
71.EL-MUKADDİM:  Varlığa ait hakikatlerin kadimini, hadisini, Hakk’a ait olanını ve halk’a ait olanını bunların hepsini derecelendirir. Bu ismin sıfatı takdim’dir. Takdim, ayrıntılı tecelliden ibarettir.
72.EL-MUAHHİR:  Eşyayı erteleyen ve böylece her şeyi yerli yerine koyandır. Böylece bitki madenden,hayvan bitkiden, insan da hayvandan sonra gelir. Bu ismin sıfatı te’hîr’dir.
73.EL-EVVEL: O, varlığı kendinden olandır. Bu nedenle O’nun varlığı başkasına dayanmaz. Bu yüzden de O’nun evvelliği gerçekleşir. Çünkü varlığı başkasına dayanan bir şey evvel olamaz. Bu ismin sıfatı evveliyet’tir.
74.EL-ÂHİR: O, sonu olmayandır. O her sonun sonu, her sınırın sınırıdır. Hakk’ın varlığının sonunun olmadığını ifade eder. Bu ismin sıfatı âhiriyyettir. Evvellik ve Âhirlik zâtı zorunlu olan varlığın iki vasfıdır.
75.EZ-ZÂHİR:  Görünür ve görünmez mevcutların hakikatidir. Bu ismin sıfatı zuhûr’dur. Hakk zuhûru bakımından bâtın(gizli), bâtınlığı bakımından da zâhirdir(açık).
76.EL-BÂTIN:  Allah Teâla, hâlde tasavvur edilen,hatıra gelen, gözle görülen, kulakla işitilen, ilimle idrak olunan her şeyin ötesindedir, bâtındır, bilinemez. Sınırlar O’nu kuşatamaz, niteleyemez. Bu ismin sıfatı butûn’dur. Butûn, zât’i  ‘’amâ’’(berzah)  mertebesidir. Bu mertebe ZÂT’ın mutlaklığıdır.
77.EL-VÂLİ:  Hakk’ın kâinata hâkim olup onu yönetmesini ifade eder. Bu ismin sıfatı Velâyet’tir. Bu ise mahlukatların kabiliyetleri üzere âleme etki etmek ve hakim olmaktır.
78.EL-MÜTEÂLÎ:  O, şânı diğerlerinden daha düşük bir mertebe tarafından kuşatılmaktan münezzeh olandır.Allah’ın izzet, şeref ve hükümranlık bakımından en yüce olduğunu ifade eder. Bu ismin sıfatı teâli’dir. Allah zuhur ettiği mazharın hem aynıdır, hem gayrıdır.
79.EL-BERR:  O, cömertliğine ara vermeyendir. Aksine O, âlemdeki tecellilerinin sürekliliği ile lütufkârdır. O,nun tecellilerinin sürekliliğinden dolayı varlık süreklilik bulur ve alem sürekli yeniden yaratılır. Bu ismin sıfatı birr’dir. Birr, ilâhi feyizdir.
80.ET-TEVVÂB:  O, her an âleme tecelli eder. Bu ismin sıfatı tevbe’dir. Tevbe, dönmektir. O, tevvâb’dır; yani bir tecellideki zuhurundan diğer tecellideki zuhuruna dönen ve sonsuza değin bu şekilde devam edendir. Bu nedenle her tecelli birbirinden farklı şekilde ve farklı mertebelerde ortaya çıkar.
81.EL-MÜNTAKİM:  Âlemin isyan olarak adlandırılan hâllerden herhangi birini ortaya koyması durumunda, intikam denilen ve tabiatının uygun olmadığı bir hâlin kendisi üzerine zuhûr etmesi kaçınılmazdır. Bu ismin sıfatı intikamdır.  İntikam hâllere göre cezadır.
82.EL-AFÜVV: O, suçluyu günahının karşılığı olarak öldürmeyen hatta kötülük fiilini ona nisbet etmeyendir. Çünkü gerçekte suçlu bu kötülük fiilini işlememiştir. Asıl fail Allah’tır. Bu ismin sıfatı af’tır. Af, adaletle değil, lütufla muamele etmektir.
83.ER-RAÛF:  Âlemde tecelli etmekle âleme merhamet edendir. Eğer Allah’ın âlemdeki tecellisi olmasa âlem göz açıp kapama süresinden daha hızlı bir şekilde tamamen yok olurdu.Bu ismin sıfatı re’fettir. Re’fet, âlemin sair hâllerindeki rahmetin kuşatıcılığıdır.Âlemin bu rahmeti bilmesi veya bilmemesi fark etmez, çünkü bu rahmet hâsıl olmuştur.
84.MÂLİKU’L-MÜLK:  O, eşyanın varlığının sahibidir. Gerçek mevcut O’dur.Bu yüzden de O mülkün sahibidir. O, âlemle örtünerek mülkü idare eder. Bu ismin sıfatı milkiyyettir. Görünen halk’tır, gizli olan ise Hakk’tır. Allah ise hem görünen, hem de gizli olandır. Her  halükarda sahiplik kadime, sahip olunma hali ise sonradan var olmuş olana aittir.  Bu Allah’ın Mâlikü’l-Mülk isminin mânâsıdır.
85.ZÜ’L-CELÂLİ VE’L-İKRÂM:  Allah’ın Celâl ve İkrâm vasıflarının sahibi olduğunu belirten bir isimdir. Celâl ve İkrâm, zât’ın her yönden kendisine mahsus olan azametlik sıfatının ululuk ve tazim  (yüceltme) bakımından hakkını almak için ilâhi şeref ve kibriyâ sıfatlarının zuhurundaki ilâhi yetkinliklerle tecellisidir. Azamet O’nun, tâzim ise âlemin sıfatıdır.
86.EL-MUKSİT: O, her vakitte kabiliyetlere, bu kâbiliyetlerin vaktinin gerektiği şeyle hakkını verir. O, varlıkta her hak sahibine hakkını vermiştir. Bu ismin sıfatı kısttır. Kıst,  umumi olarak kabiliyetlere kendileri hakkında geçen hüküm ve adaletle gerekenleri vermektir.
87.EL-CÂMİ:  O, çeşitli ve farklı varlık tecellilerini zât’ıyla cem edendir. Bu yüzden O ulvi, süflî, maddi, mânevî, hissedilir, akledilir, Hakk’a ait ve halk’a ait şeylerin hakikatidir. Bu ismin sıfatı cem’dir. O, gayb, şahadet, mülk, melekût, sonradan olma, kadimlik, varlık, yokluk bakımından mutlak cem edendir.
88.EL-ĞANÎ:  Varlığının yetkinliklerinden(yetki sahibi) bir şey hakkında başkasına muhtaç olmayandır. Zengin olmak, ihtiyaçsız olmak anlamındadır. Bu ismin sıfatı ğınâ’dır. Ğınâ ancak ve ancak zât’a aittir. Sıfatlara ğınâ denilmez.
89.EL-MUĞNÎ:  O, mevcudatın hakikatlerini,  kâbiliyetlerinin gerektirdiği şeyi kendilerine ulaştırarak müstağni(ihtiyaçsız) kılandır. Bu ismin sıfatı iğnâ’dır. İğnâ, ilâhi güzellikler ile her mevcutta meydana gelen cemâli tecellidir.
90.EL-MÂNİ: O,  lütuf ve ihsan olarak hakikatleri kabiliyetlerinin gerekmediği şeyden men edendir. Yasaklamak, men etmek, vermemek anlamlarındadır. Bu ismin sıfatı da men’dir.
91.ED-DÂRR:  Âlemde zararlı ve şer olarak görünen şeylerin de Hakk’a ait olduğunu  ifade eder. Bu ismin sıfatı durr’dur. Durr, mutlak manada âcizliğin ve eksikliğin ortaya çıkışı demektir.
92.EN-NÂFİ: Aydınlatmak, ışıklandırmak anlamındadır. Varlığın her bir zerresi için âşikar bir güzellikle zâhir olan bir sıfat vardır ki  O zerre, O sıfatta en mükemmel O sıfatla vasıflanandır. Bu ismin sıfatı nef’tir.Nef, yetkinliğin ortaya çıkması ve eksikliğin perdelenmesidir.
93.EN-NÛR:  O, nur ile mutlak yokluktan varlığı çıkaran, Hakk’ı halk’tan temeyyüz(farklı kılma) edendir. Âlemin zuhuru ancak en-nûr ismi ile gerçekleşir. Bu ismin sıfatı nuriyyedir. Nuriye, mutlak mevcutluktur.
94.EL-HÂDİ:  Varlıkları perçemlerinden yakalayıp mutluluklarının olduğu mahalle götüren ve onlardan her birini dosdoğru yol üzere sevk edendir. Bu ismin sıfatı hidayettir. Hidayet, âlemin kendisi için yaratıldığı yola sülük etmekle Allah’a dönüşüdür.
95.EL-BEDÎ: Kendisi izhâr(zuhûr)  etmezden önce kendisinden başka kimsenin bilmediği şeyi zuhûr ettirendir. O, âlemi  her an yeniden var etmekte ve âlemi o andan önce ve sonra üzerinde olmadığı yeni bir düzenle zuhûr ettirmektedir.Bu ismin sıfatı ibda’dır. İbda, her hususi şeyde, hususi bir tarz üzere , hususi bir tecellinin tekrar ve iade etmeksizin zuhurudur.
96.EL-BÂKİ: Varlıktaki tecellisi değişmeyendir. O, zât’ı gereği tecellisi sürekli olandır. Tecelliler ise O’nun isim ve sıfatlarına aittir. Bu ismin sıfatı bekâ’dır. Bekâ, kendisinin başlangıç ve sonu olmayan sürekliliktir. Hükmi önceliği itibariyle bu süreklilik ‘’ezel’’, sonralığı itibariyle de’’ebed’’ diye adlandırılır.
97.EL-VÂRİS:  Miras kalmak, miras olarak almak anlamlarına gelir. Gerçek varis Allah’tır. Bu ismin sıfatı Verâsettir.  Allah her şeyin, şeyliğine vâris olur.
98.ER- REŞÎD:  O, yaratılışları sırasında ruhlarda bir ilâhi tecelli ile tecelli edendir.Hak yolunda olmak, gerçek inanç sahibi olmak, rüştünü ispat etmek anlamlarına gelir. Bu ismin sıfatı reşâddır. Reşâd, Allah’ın yaratılmışlık kayıtlarından kurtarmakla kulu perçeminden tutup, ilâhi kemâl mahalline sevk etmesi ve onu Hakk’a ait mutlaklıkla tahakkuk ettirmesidir.
99.ES-SABÛR:  Sabırlı olmak, sabretmek, sükunetle karşılamak anlamlarındadır. Bu ismin sıfatı sabır’dır. Sabır, Allah’ın ya azabın ertelenmesiyle veya ihsan ve ikrâm olarak tamamen terk edilmesiyle gerçekleşen azaptaki rahmettir.
ABDÜLKERİM CÎLÎ'NİN  HAKİKAT-İ MUHAMMEDİYE KİTABI KAYNAK ALINMIŞTIR.

18 Aralık 2012 Salı



HUTBE:

HUTBE; CUMA NAMAZINDA ÖNCE, BAYRAM  NAMAZINDA İSE SONRA OKUNMAKTADIR.

İslâmiyet’in ilk yıllarında  HUTBE  Cuma ve Bayram  namazlarından sonra okunurdu.

Vakt-ı saadette, Cuma namazı kılınırken ve Hz. Peygamberimiz minberdeyken cemaat Şam’dan gelen kervanı görmek üzere camiyi terk etmiş ve HUTBE okunamamıştır. O günden sonra Hutbe, Cuma namazından önce okunmuştur.

Her maddi varlık, maneviyatı işaret etmek için vücut bulmuştur. Hutbenin Bâtın(iç) anlamı şöyledir.

NAMAZ, Cem (zıtlıkları birleştirme) ve FENA (Allah’ta Fâni, yok olma) makamıdır.

HUTBE ise, Fark, İrşad, Davet ve Bekâ demektir. Birlikten sonra çokluğa hürmet etmektir. 

İnsanın vücudu memleketinde Tevhid’e (birliğe) ulaştıktan sonra, çokluğa (kesret) dönerek herkeste ve her şeyde Hakk’ı müşahede etmesi (görmesi) ve hürmet etmesidir.

Bu fark olup İslamiyet’tir. Fark’ı (çokluğu) görüp hürmet edersek irşada(eğitime) açık oluruz. İrşadı kabul edersek, davet edilirken davet eden, âşıkken mâşuk oluruz (Hakk’ta fâni). Bu da namazda Fena makamından sonra oluşur. Namaz şehadettir. Allah’ın Zât’ı, sıfatları ve fiillerinde yok olmaktır. İşte namaz Ahâdiyet (teklik) kapısı olup, Allah ile irtibat kurulan yerdir.

Sıkıntı, zorluk ve eziyetlere tahammül etmeden, yani namaz kılıp zıtlıkları (celâl ve cemâl) birleştirip, baktığımız her yerde Hakk’ı görme seviyesine ulaşmadan Fanî (yok) olamayız.

Ancak birliğe vardıktan sonra çokluğa hürmet ederiz. Çoklukta Allah’ın her kulda ayrı ayrı, istidadına göre tecelli ettiğini; aynı bir vücut da göz ve bağırsağın veya sarayda taht ve toz bezinin de ihtiyaç olduğunu anlarız (fark ederiz).

CUMA İNSAN-I KÂMİL’DİR. ONUN GÜNÜDÜR.

Hz. Peygamber; ‘’Günlerin en hayırlısı Cuma günüdür’’ demiştir. Kıyametin Cuma günü kopacağı rivayet edilir. (İnsan-ı Kâmil’e bağlanan ve onun rengine boyananın kıyameti kopar) Çünkü kıyam ayağa kalkmaktır. Kişi kendindeki hakikatin idrakine vardığı an dirilir.

CUMA GÜNÜ ÖNCE HUTBE OKUNUR, SONRA NAMAZ KILINIR.  Çünkü İnsan-ı Kâmil’ler doğdukları andan itibaren hizmettedirler(Bekâ). (Onlar Hz. Peygamberin elçisi olup, onun bıraktığı yerden hizmete devam etmektedirler)

BAYRAM İSE HZ. PEYGAMBER’DİR.

‘’O’’ sıkıntılara göğüs germiş, Mirac’a çıkmış, Hakk’la Hakk olmuş, sonra Halk’a hizmete dönmüştür. Yani önce FENÂ’ya ermiş(namaz), sonra BEKÂ’ya geçmiştir(hutbe). Bu nedenle de bayramda önce namaz kılınıp, sonra hutbe okunmuştur.