HZ. MUHAMMED (s.a.v.)’İN SIFATLARI

EFENDİMİZİN MÜBAREK İSİM VE SIFATLARI AŞAĞIDADIR.

ABDULLAH:  Allah’ın kulu.

ÂBİD: İbadet eden, kulluk eden, takva sahibi kimse.

ÂDİL: Haktan adaletten ayrılmayan.

AHMED: Pek çok methedilmiş, övülmüş kimse.

AHSEN: En, pek, çok güzel.

ALÎ: Yüksek, yüce, ulu, üstünde hiçbir derece bulunmayan.

ALİM: Çok bilen, bilici, ilim sahibi olan kimse.

ALLÂME: Çok alim, çok  bilgili, her şeyi bilen, her ilimde üstat olan kimse.

EL-ÂLİM:  Hakk’ın ulûhiyetini ve ZÂT’ını müşâhade ettirdiği kimse.

ÂMİL: Amel eden, işleyen, icra eden.

AZİZ: Yüce, değerli, kıymetli, mukaddes.

BEŞİR: Müjde getiren kimse, müjdeci.

BÜRHAN: Kanıt, delil, hüccet.

CEBBAR: Çok becerikli, tuttuğu şeyi koparan.

CEVAD: Cömert, ikram edici kimse, kerim.

ECVED: Çok daha iyi olan, çok daha cömert.

EKREM: Çok kerim, cömert, lütuf ve kerem sahibi.

EMİN: Güvenilir, inanılır, itimat edilir kişi.

FÂRUK: Hakk’ı hak olmayandan, bâtıldan ayıran, çok adil olan.

FETTAH: Lûtuf ve Rahmet kapılarını açan.

GALİB: Üstün gelen, yenen.

GANÎ: Zengin. Sahip olduğu şeyle yetinen, gözü tok kimse.

HABİB: Sevilen kimse, sevgili ,dost.

HÂDİ: Doğru yolu gösteren, Hidâyet eden kimse.

HÂFIZ: Koruyan, muhafaza eden kimse. Kur’an’ı Kerîm’i bütünüyle ezberlemiş olan ve ezberden okuyabilen kimse.

HALİL: Sâdık ve gerçek dost.

HALÎM:  Yumuşak huylu, yumuşak.
HÂLİS: Saf, temiz, samimi.

HAMİD:  Şükreden, hamdeden kimse.

HANİF: Allah’ın birliğine inanan, İslâm’a tabîî olarak şirk ve delâletten kurtulan kimse.

KAMER: Ay.

KAYYIM:  Kendi zât’ı ile var olan, varlığında ve varlığının devamında her şey kendisine muhtaç olduğu halde, kendisinin hiçbir şeye ihtiyacı olmayan.

KERİM: Kerem sahibi kimse, cömert, ulu, şerefli, aziz.

MECİD: Büyük ve yüce olan, şan, şeref sahibi. Çok cömert.

MAHMUD:  Övülmüş, methedilmiş, methe ve övgüye değer.

MANSUR: Allah’ın yardımıyla galip gelen, zafere ulaşan.

MÂSUM:  Suçsuz, günahsız, saf, temiz, lekesiz. Allah tarafından korunduğu için günah işlemeyen peygamber.

MEDENÎ:  Medenîyetin sağladığı imkânlardan yararlanan, uygar, görgülü, şehirli.

MEHDÎ: Allah tarafından doğru yola iletilen, hidâyete eriştirilen, doğru yolda bulunan kimse.

MEKKÎ: Mekke şehrine ait, Mekke’de oturan.

MERHUM: Allah tarafından bağışlanmış, af ve merhametle müjdelenmiş, Allah’ın rahmetine mazhar olmuş kişi.

MES’UD: Saadete ermiş, saadetli, mutlu, bahtiyar.

METİN: Sağlam, dayanıklı, güçlü, kuvvetli.

MUALLİM: Öğreten, öğretici, eğitici kimse.

MUKTEDÂ: Örnek alınan kimse.

MÜBÂREK: Çok saygı değer, hürmete lâyık, muhterem.

MÜCTEBÂ: Seçilmiş, seçkin.

MÜKERREM: Saygı değer, yüce, aziz.

MÜKTEFÎ: Kâfi ve yeter bulan, yetinen, kanaat eden.

MÜNİR: Aydınlatan, ışık veren, ışıklı, parlak.

MÜRSEL: Gönderilmiş, yollanmış, Peygamber, nebi, resul.

MURTAZÂ: Beğenilmiş, seçilmiş, razı olunmuş kimse.

MUSLİH: Daha iyi bir şekle veya hale koyan, iyileştiren,barışı sağlayan kimse.

MUSTAFA: MaddÎ ve Mânevî yönden arıtılıp saf ve seçkin duruma getirilmiş, en halis olarak seçilmiş kimse.

MÜSTAKÎM: Doğru, istikâmetli, eğri olmayan, düz, dik.

MUTÎ: Uyan, itaat eden, boyun eğen, tâbi olan kimse.

MUT’Î:  Nimet veren ,ihsan eden.

MUZAFFER: Savaşta zafer kazanmış, üstünlük elde etmiş, galip.

MÜŞÂVİR:  Bilgisinden ve fikrinden yararlanılan kimse, danışman.

NAKÎ: Temiz, pak, halis.

NAKİB: Bir cemaatin büyüğü, bir kavim veya kabilede başkan veya başkan vekili olan kimse.

NASİH: Hükmünü ortadan kaldıran, iptal eden.

NÂTIK: Konuşan, söz söyleyen, aklını işletip düşünen, tefekkür eden, düşünme ve idrak etme kabiliyetine sahip olan.

NEBÎ:  Tanrı buyruğunu kullara bildiren kimse, peygamber.

NACİYULLAH: Selâmete ermiş, kurtulmuş, cehennem ateşinden kurtulmuş.

NECM: Yıldız.

NESİB: Soyu temiz, baba tarafından asil olan kimse.

NEZİR:Doğru yola getirmek için Allah’ın vereceği cezaları bildirip korkutan.

NİMET: Lûtuf eseri olan iyilik, bâğış, ihsan.

NUR: Kalp gözüyle his ve idrak edilen gönül açıcı aydınlık, maddi olmayan hususlarda basiret gözüyle görülen ve gerçeği görmeyi sağlayan mânevi  ışık.Nur Hz. Muhammed’dir.

RÂFİ:  Kaldıran, istediği, lâyık kıldığı mümin kulunu yükselten.

RÂGIP: İstekli, isteyen.

RAHÎM: Çok merhametli, acıyan, esirgeyen kimse.

RÂZI: Kabul eden, uygun bulup benimseyen, olana boyun eğip rıza gösteren.

RESÛL: Peygamber, nebi, elçi.

REŞİD: Doğru yoldan giden, doğru düşünen, doğruyu ayırd edecek seviyede olan kişi.

SAİD: Kutlu, uğurlu, mübarek. İyi ve güzel yaradılışı, üstün ahlakı sebebiyle Hak katında makbul olan, kurtulmuşlardan sayılan kimse.

SABIR: Sabreden, sabırlı kimse.

SÂDULLAH: Uğur, uğur getiren şey, iyilik, mübâreklik.

SÂDIK: Sevgi ve bağlılığı içten, gönülden olan kimse, gerçek dost.

SÂFFET:  Maddi ve MânevÎ mânâda temizlik, arılık, saflık.

SÂHİB: Bir şeyi hükmü altına alıp, gerektiği gibi kullanan, tasarruf eden kimse. Koruyucu, hâmi.

SÂLİH: Yetkisi olan kimse, yetkili. İyi amel sahibi.

SELÂM:  Her türlü ayıp ve noksandan uzak bulunan, kullarını huzur ve selâmete eriştiren.

SEYFULLAH: Allah’ın kılıcı, Allah’ın rızasını kazanmak için çekilmiş kılıç, bu yolda savaşan, cihat eden kahraman.

SEYYİD: Efendi, önder, reis.

ŞÂFİ: Birinin affı için araya giren, şefaatçi olan, şefaat eden kimse. Şifa veren, iyileştirici.

ŞÂKİR: Şükreden kimse, şükredici.

TÂ-HÂ: Surelerin başındaki  bu semboller Hz.Peygamberin isimlerindendir. Tâ, Peygamberin Tâhir ismidir. Hâ ise Hâdi ismidir.

TÂHİR: Temiz, pak, arı. Allah’ın ilâhi emirlere karşı gelmekten koruduğu kimse.

TÂKİ: Haramdan günahtan kaçınan, ehl-i takva, müttaki.

TAYYİB: İyi, güzel, hoş.

VÂFİ: Yeter, kâfi, elverir. Sözünde duran, ahdine vefa gösteren.

VÂİZ:  İbadethanelerde kalpleri yumuşatacak, sevaba, güzel ahlaka, iyiliğe, nefsi ıslah ettirecek, kötülüklerden tövbe ettirecek şekilde dini konuşma yapan, nasihat veren kimse.

VÂSIL: Ulaşan, erişen, kavuşan.

YÂ-SİN: Yâ Seyyid, Yâ insan gibi muhtelif mânâlar rivâyet edilir. Şifredir.

ZÂHİD: Dünyayı terk edip dinin emirlerine çok titizlikle riayet eden, takva sahibi, dindar, müttaki kişi.

ZÂKİR: Anan, zikreden kimse.