ARAFAT- ÂRİF- ARİFE- BAYRAM:

 Arafat, cennetten kovulduktan sonra Âdem ile Havva'nın buluştukları Mekke'deki dağın adıdır. Bilindiği gibi Âdem gözünü Zât'tan sıfata (Allah'tan mâsivaya, nefse, dünyaya) çevirdiği için cennetten kovulmuştu. Burada Âdem rûhu, Havva ise nefsi sembolize eder. Her kim ki rûh ile nefsini birleştirir, Ârif olur.

Ârif bu makamdan sonra Bayram’ı yaşar. Bayram senede iki keredir. Zira oruçlu iken iki ferahlık vardır. Bir ferahlık, iftar sırasında, bir ferahlık Rabbine kavuştuğu sıradadır. Seneden kastedilen, mutlak olarak ömrün senesidir. İftarın ferahlığına ilk Bayram'la işaret olunur. Bu, tabiatın ferahlık duymasıdır. Kavuşma ferahlığına ikinci Bayram ile işaret olunur. Bu, rûhun ferahlık duymasıdır.

Arife, bayramdan önceki gün olup, günün dörtte üçünden yaklaşık iki saat fazla bir gündür. Yani arife kısa gündür. Çünkü arife, Allah'ın bize vâcip kıldığı kendisini bilme makamı sayılmıştır. Allah hakkında bildiğimiz şey, bilginin dörtte üçüdür. Bir çeyreği ise hiçbir zaman bilemeyiz. Bu Allah'ın bilinemeyen hakîkatidir. İşte arife günü, bu nedenle diğer günlerden eksiktir. (İbnü’l Arabî Hz.)