İNSAN – ALEM

Her  insan, görünüşte cismi küçük olsa da, manada büyüktür. Yedi gök ve yedi Arz ve bunlar içinde bulunan şeyler, Arş, Kürsi, Levh, Kalem, Cennet, Cehennem günde birkaç defa o vücut şehrine bir yandan girer, döner dolaşır, öbür yandan çıkar. Ama bunu insanlardan pek azı hissedebilir. İnsan tıpkı büyük bir şehir

gibidir.Ortasında büyük bir sultanın oturduğu büyük bir taht vardır. Bu tahta oturan sultan Tanrı’nın hükmüdür. Ruh onun mülkü, kalp hazinesi, akıl tartıcıları, idrak terazisidir.

Bu şehrin dört kapısı vardır. GÖZ, KULAK, DİL ve EL.
Bütün mahlukat bir taraftan girer, öbür taraftan çıkar. Şehre girenler, aklın önünden geçmeden çıkmazlar.Kavrayış bunların kıymetçe, iyisini, kötüsünü seçer, beğendiğini alıkoyar, beğenmediğini salıverir.

Bu kafilelerden kimi göz kapısından girer, el kapısından çıkar. Yani görülerek girer, fiil, amel ve sanat olarak çıkar. Kimi kulak kapısından girer, dil kapısından çıkar.Yani işitilme suretiyle girer, söz halinde çıkar. Akıl da önünden geçenlerin resimlerini çeker, hayale verir. Hayal akıl defterinin sahibidir. Akıl da çektiği resimlerden beğendiğini alıkoyar, beğenmediğini salıverir.

Mümin ve Münafığın farkı burada ortaya çıkar.

MÜMİN, KULAK VE GÖZ YOLUYLA GELENLERDEN ALLAH YOLUNDA HAYIRLI OLANI ALIR, İYİ YAPAR, İYİ KONUŞUR.

MÜNAFIK İSE KULAK VE GÖZ YOLUYLA GELEN KAFİLELERDEN ALLAH İNDİNDE

ŞERLİ OLANI ALIR, ŞER YAPAR, ŞER KONUŞUR.

İYİ TOPRAK KÖTÜ TOHUMU İKİ, ÜÇ DEVREDE İYİ YAPAR.

KÖTÜ TOPRAK İYİ TOHUMU İKİ, ÜÇ DEVREDE BOZAR.

BURADA TOPRAK KALP, TOHUM İSE SÖZ’ DÜR.

KUR’AN’ IN CEVHERLERİ

İnsan düşünen canlıdır. Beden ve Ruh’tan ibarettir.Ruh insanın fizik ötesi

Kaynağını, yani yaratıcıya bakan yüzünü ifade ederken, beden bu dünyaya

Bırakılmışlığını imâ eder. Gerçek varlık Allah olduğundan insanın Allah’a

Bakan yönü onun hakiki anlamda var olan yönüdür. Kaynaktan (Allah’tan)

Uzaklaşmak insanı nedenlerini bilmediği mutsuzluğa sevk eder.

İlâhi alemden gelen RUH hep kaynağına kavuşma arzusundadır ve bu arzuyu

Gerçekleştirmek için de yeterli istidada sahiptir. Ancak Ruh’un bedenle

Kuşatılması, vuslatını engellemektedir. Bunu başarmanın tek yolu bedensel

Kirlerle kirlenmiş insan ruhlarının arındırılmasıdır.  Hz.Peygamber kendisine

 vahyedilen Kur’an ve bu Kur’an’ ın en doğru tatbiki olan sünnetiyle Hakk’a

 giden yolda insanın rehberliğini üstlenmiştir. Bu bağlamda Kur’an okuma anlam

kazanmaktadır.

EY KUR’AN OKUMAYA ÇALIŞIP, ANLAMLARINDAN YANLIZCA KABUKLARI VE

BİR KAÇ CÜMLEYİ KAVRAMIŞ KİMSE. DAHA NE KADAR DENİZİN İÇİNDEKİ

İLGİNÇ ŞEYLERE GÖZÜNÜ KAPATIP SAHİLDE DOLAŞACAKSIN.

DENİZİN DALGALARINA DALARAK KİBRİT-İ AHMER-İ ELDE EDEN, DENİZİN

DERİNLİKLERİNE DALARAK KIRMIZI YAKUT’U, PARLAK İNCİYİ, VE YEŞİL

ZEBERCEDİ ÇIKARAN, DENİZİN SAHİLLERİNDE DOLAŞARAK KURŞUNİ AMBERİ,

TAZE  YAŞ TÜTSÜYÜ TOPLAYAN VE DENİZİN ADALARINA GİDİP ORADAKİ

HAYVANLARDAN EN BÜYÜK TİRYAKİ (İLACI) VE EN KESKİN MİSK’İ SAĞAN

TOPLUMLARA İMRENMİYORMUSUN.?.

Marifetullah allah’ı bilmektir. İşte bu KİBRİT-İ  AHMER’dir. Yani Kırmızı

Kibrit. Bu bilgi Hakk’ın ZAT’ının, sıfatının(mavi), Fiillerinin(Sarı), bilgisini

Kuşatmaktadır. Bu üç bilgi KIRMIZI YAKUT’tur. Zat bilgisi sadece kralların

(Havas’ın havas’ı) ulaşabileceği ve Kur’an’ da imâlar ve işaretler ile kişinin

idraki kadar anlayabileceği bilgilerdir.

Sıfat bilgisinin alanı daha geniştir.Hayat, İlim, İrade, Kudret, Semi, Basar

Ve Kelam sıfatlarından bahseden ayetler daha çoktur.

Fiiller ile ilgili ayetler ise Kur’an’ da en geniş alanı kapsar.

KİBRİT-İ AHMER (Kırmızı Kibrit); Şeyleri değersiz niteliklerinden, değerli

Niteliklere çevirmeyi sağlayan kimyadır. Bu kimya sayesinde taş yakuta ve

Bakır saf altına dönüştürülerek, değersiz varlığımızdan geçip ZÂT’ a ulaşılmak

Hedeflenir. Hayvani sıfatları, kalbin cevherlerine dönüştürerek Alemlerin

Rab’bine yaklaşma ve ona kavuşma çabasıdır insanın gayreti. Kimyadan elde

Edilen en değerli şey YAKUT’tır. Ve Yakut’ların en üstünü de KIRMIZI YAKUT’tur.

İlahi zat bilgisi de bu nedenle bu adı alır.

İŞTE MANEVİ KEMÂL’ DE EN YÜKSEK DERECEYE YÜKSELDİĞİ İÇİN İKSİR GİBİ

OLAN NAZARIYLA İNSANI KÖTÜLÜKTEN İYİLİĞE, KÜFÜRDEN İMÂNA ÇEVİREBİLEN

NADİR BULUNAN ULU VELİ KİBRİT-İ AHMER’DİR . (İNSAN-I  KÂMİL)

En keskin MİSK’e gelince, o bu dünyada insanın beraberinde taşıdığı ve varlığını

Gösteren güzel koku yayan, hatta gizlemek istese gizlenmeyip uçuşan ve yayılan

Şeyden ibarettir. Alemde kendisinden güzel bir isim yayılan ve gizlenmek istese

Bile, sahibini gösteren şey en keskin MİSK’tir.

TÜTSÜ’ye gelince o, insanlar nezdinde cisimlerdeki bir cisim olup ondan

Yararlanılmaz, ama ateşe atılıp da kendisi yandığında ondan yayılan bir duman

Yükselir, koklama duyusuna ulaşır. Bu tütsü kaynağını ve atıldığı yeri güzelleştirir.

Bu UD’dur.  Yani ilk hale dönüştür. (Bayram)

ALLAH VELİLERİ, YAŞADIKLARI ZAMANIN VE ÇEVRENİN İSRAFİL’İDİR. ONLARIN

NEFESLERİ NİCE ÖLÜ RUHLARI, VÜCUT KABİRLERİNDEN DİRİLTİR VE AYAĞA

KALDIRIR.

HİCRET

‘’Muhacirler’’ (hicret edenler) ruhani kuvvetlere işarettir. Onlar ZAT makamından sıfatlar

Makamına göç ettiler. ’’Ensar’’ (Medineli sahabeler) ise,nefsten mü’min ve mutmain kuvvetlere işarettir. Onlar RUH’a  yani insani nefislerin  irşadında yardımda bulundular. Bunun içindir ki Peygamberin nefsi Müslüman oldu, yani teslim oldu ve zevceleri (nefsi),  itaatte ona yardım ettiler.

HİCRET Arapçada ayrılık demektir. İç manasıyla ise nefsten rûh’a göçmek, kötü huyları terk ederek, Peygamberin ahlakı ile ahlaklanmaktır. Peygamberin hicreti, vakti gelene bunun nasıl olması gerektiğini göstermek içindir.

Peygamber BEKKE olan vücudunda ruhunun hakikatini ortaya çıkarmak üzere Medine’ye göçmüş ve Ensar’in (Medineli sahabeler) gönlüne tecelli ederek  Yesbir’i şehir, yani hakiki vücut haline getirmiş ve medeni kılmıştır.

Mekke’nin fethi Bekke’nin fethidir. Peygamber hicret kavramıyla nefsin gönle doğru tekamülünü anlatırken, fetihle de bu tekamülün tamamlanmasını anlatır.Bu bir sülûktur.’’Be’’ harfi, Peygamberin mübarek vücudunu yani Berzah’ı temsil eder. Peygamber Hakke’l-Yakîn oluşunu vücudun fethi olarak anlatır.

 Hakke'l-Yâkîn'e ulaşmak için, ilme’l –Yakîn ki Cebrail ile sağlanmıştır.(Allah’a doğru seyir),

Ayne’l-Yakin ki miraç’tır. Mirac’ın dönüşü  Hakka’l-Yakîn’dir.(allah’la seyir) ve Mekke’nin

Fethi ile sonuçlanmıştır. Bu durum Peygamber’in ayrı bir vücudu kalmayıp, Allah’ın O’nda

Tam tecelli ettiğinin delilidir.

HZ. MERYEM

Cebrail ruhu, külli aklı ve diriliği temsil eder (idrak). Hz. Meryem’in Cebrail’in üflemesi ile hamile kalışı, mübarek nefsinin ,safiye makamında(en yüksek nefs makamı, renksizlik) RUH olması demektir.

Peygamberin nefsidir Meryem, bakiredir. Meryem suresi 26. Ayette, Meryem susar. Hakaretler artar, Meryem susmaya devam eder. Ne zaman nefs susarsa, o zaman RUH konuşur. Meryem’in kucağındaki  İSA , ‘’Ben Allah’ın kuluyum. O bana kitabı verdi ve NEBİ yaptı.(Meryem suresi- 30) ‘’ diye bağırır.

İşte susan nefs ve konuşan Ruh olan Hz. Muhammed, Taif’te taşlandığında, Meryem (Nefs) ile razı olmuş ve Ruhullah olan vücuduyla kendine kötü muamele edenlere hayır dua etmiştir.

Allâh beşerin babası Adem’i, babasız olarak yarattı. Adem’in çocukları Kemâl cihetiyle İSA ile son buldu. Aynı şekilde o da babasızdır. Keza iş Muhammed (a.s) ile başladı, Muhammed -El Mehdi ile son buldu.

Meryem’in doğum sancıları tutunca hurma ağacına yöneldi.(Meryem- 22) Dert onu ağaca yöneltti ve kuru ağaç meyve verir oldu.Dert insana yol gösterir. Tasavvufta hurma sabrı temsil eder.

Peygamberin dayandığı hurma dalı da, dünya nimetlerini istemeyip, İnsan-ı Kâmil derecesine ulaşmayı dilemiştir.

Hz. İSA’nın mucizesi ölüyü diriltmektir. Yani ölü gibi gönülleri, nefsani arzulardan kurtarıp, Ruh ile diriltmesidir.