İSTÎDAT - (KABİLİYET)

CENÂB-I HAK, RUHLARI DÜNYAYA GÖNDERMEDEN EVVEL ONLARA, ‘’ben sizin Rab’biniz değilmiyim?’’ DİYE SORDUĞU ZAMAN HER BİRİ, İSTİDAT VE GÖRÜŞÜNE DAYANARAK: ‘’Beli’’ YANİ RAB’BİMİZSİN, DEDİ. AMA HAKK’IN, HANGİ İSMİNİ GÖRDÜYSE, DÜNYADA DA ONA İNANDI VE BU İNANDIĞI İSMİN PEŞİNDE YÜRÜDÜ. Bu sebeple ALLAH’ın, ‘’HADİ’’,  yol gösteren ismine ‘’beli’’ diyen, hidayet yoluna gitti. ‘’MUDİL’’ ismini gören dalâlette kaldı.

İŞTE RUHLAR YARATILDIKLARI  VAKİT, ALLAH KENDİ NURUNDAN ÜZERLERİNE SAÇTI. YANİ  İLÂHİ FEYZİNDEN ÜZERLERİNE SERPTİ. O FEYZİ KABULE İSTİDATLI OLANLAR VE KABUL EDENLER, KÂMİL İNSANIN RÛHUNA MENSUP OLANLARDIR Kİ, MÂNA SAHİBİ BUNLARDIR.

İLİM, İSTİDAT VE İRFAN, SENİN RUHUNDA MEVCUTTUR. FAKAT BURADA YONTULACAKSIN Kİ,  ‘’CEVHERİN’’ MEYDANA ÇIKSIN. Hz. MUHAMMED’E DAHİ PEYGAMBERLİK KIRK YAŞINDA GELDİ. BU DURUM PEYGAMBERİN MEVCUDUNDA VAR OLMASINA RAĞMEN, ZÛHURU ZAMANA BAĞLIYDI.   ÇÜNKÜ BİR KAYISI ÇEKİRDEĞİNİN DAHİ KAYISI OLARAK ORTAYA ÇIKMASI İÇİN ZAMANA İHTİYAÇ VARDIR.

İSTİDAT, BİZİM AYAN-I SABİTEMİZ, YANİ ÖZ’ÜMÜZDÜR. EZEL HÜKMÜDÜR.

TECELLİ DE HERKESİN İSTİDAT VE KABİLİYETİNE, YANİ KAB’INA GÖREDİR. BU KAB’LARDAN, BİR FİNCANIN, BİR BARDAĞIN ÜZERİNDEN DERYAYI GEÇİRSEN, İHTİYACI KADAR ALIR VE HÂL DİLİYLE DOLDUM DER. GERİ KALAN AKIP GİDER.

BU NEDENLE HALLAC-I MANSUR, KABI DOLUNCA ‘’enel hakk’’ DEMİŞ,

PEYGAMBERİMİZ İSE ‘’ ya Rab’bim seni hakkı ile bilemedik’’ DİYEREK KABININ GENİŞLİĞİNİ GÖSTERMİŞTİR.

DÜNYADA HER KULUN ALLAH’A VARIŞI DA İSTİDADINA GÖREDİR.

KİMİ TAAT VE İBADET İLE, KİMİ SIKINTI VE ZORLUKLARA KATLANARAK, KİMİ İSE ‘’AŞK’’ İLE YOL ALIR.

İŞTE O KABİLİYET VE İSTİDAT, O KİMSENİN SIRAT-I MÜSTAKİMİDİR.(doğru yolu)

GÜNEŞ HER TARAFA AKSEDER. GÜNEŞİN ISISIYLA MEZBELENİN DE, GÜLÜN DE KOKUSU ORTAYA ÇIKAR. GÜNEŞ AYNI GÜNEŞTİR.ANCAK O HER ŞEYİN İSTİDADINI ORTAYA ÇIKARIR.

NİSAN YAĞMURU, İSTİRİDYENİN AĞZINA DÜŞÜNCE İNCİ, YILANIN AĞZINA DÜŞÜNCE ZEHİR OLUR.

SOHBETTEN İSTİFADE DE İSTİDADA GÖREDİR.

BİR SALİK, YARADILIŞINDAN GELEN İSTİDADININ GEREKTİRDİĞİ MERTEBEYE ÇIKINCA, MİRACINI YAPMIŞ DEMEKTİR.

BİNAENALEYH HERKESE İSTİDADINA GÖRE BİR ROL VERİLMİŞ VE HERKES MEMUR OLDUĞU İŞİN YAPILMASI İÇİN VAZİFELİ KILINMIŞTIR.

İSTÎDAT, EN GİZLİ DUADIR.

DUA VE İSTEK DE ALLAH’IN KULUN GÖNLÜNE KENDİSİ İLE İLİŞKİ KURMASI İÇİN YERLEŞTİRDİĞİ ŞEYDEN BAŞKA BİRŞEY DEĞİLDİR. ÖYLEYSE BURADA DUA’NIN VEYA ISRARIN İSTEĞİN OLMASINDA HİÇ BİR ROLÜ YOKTUR.

DUA ZÂT-I  İLÂHİ İLE İLİŞKİ KURMAKTAN BAŞKA BİR ŞEY DEĞİLDİR.

KUL ALLAH’IN LUTFU OLAN İSTEMEYİ, EZELİ İSTİDADINA GÖRE YAPTIĞINDAN, BU İSTEK HAKK’TIR. YANİ ‘’şaki’’ AYAN-I SABİTESİNDEKİ ŞEKAVETİ ORTAYA ÇIKARACAK , ‘’said’’ İSE SAİD’LİĞİNİ AŞİKAR EDECEK ŞEKİLDE İSTEKTE BULUNUR.

ARİF İSE İSTEMEZ, ÇÜNKÜ O, HER AN ALLAH’I İLE VE ONUN TECELLİ ETTİĞİ GÖNLÜNDEKİ ZÛHURATLA MEŞGULDÜR. BU DA HER AN DEĞİŞTİĞİ İÇİN ‘’ o her an yeni bir oluştadır. Rahman suresi- 29’’ BU DEĞİŞİMİN İDRAK AN’INA VAKİT DENİR. ‘’mümin vaktin çocuğudur’’ SÖZÜNÜN ANLAMI DA BUDUR.

MÜMİNLERİN DUA’SI ALLAH’IN ‘’dua edin icabet edeyim Mü’min suresi- 60’’  AYETİNE UYMAK İÇİNDİR.

LEVH-İ MAHFUZ’UN İÇİNDE KİMSENİN BİLMEDİĞİ MUALLAK BİR BÖLÜM VARDIR Kİ, ALLAH BUNU ‘’bazen sevdiğimin gizli hazinemden almasına izin veririm’’ SÖZÜYLE ORTAYA ÇIKARIR.

BİR KİMSE, ALLAH’TAN HERHANGİ BİR ŞEYİ TALEP ETTİĞİ ZAMAN, TAMAMEN KENDİ İSTİDADININ HÜKMÜ ALTINDA BULUNUR. TALEBİNİN SONUCU OLARAK ELDE ETTİĞİNİDE, YİNE ONUN İSTİDADI BELİRLER. HATTA ONUN HANGİ TALEPTE BULUNACAĞINI DA İSTİDADI BELİRLEMEKTEDİR.

HAREKER TARZIMIZI İSTİDADIMIZA GÖRE SEÇME KABİLİYETİNE CÜZZİ İRADE DENİR.

KADER’DE, LEVH-İ MAHFUZUMUZDA  YAZILI HÜKMÜN, İSTİDADIMIZA GÖRE YAŞANMA ŞEKLİDİR.

HZ. MEVLANA’NIN DEDİĞİ GİBİ; HAYAT BİR SATRANÇ OYUNUDUR. KURALLARI,  OYUNCULARI VE SONUCU BELLİDİR. BU OYUNDA BİZE DÜŞEN OYUNDAN ZEVK ALARAK OYNAMAKTIR.

CEM-ÜL CEM

BURASI HZ. MUHAMMEDİN ZÛHUR ETTİĞİ BİR MERTEBEDİR. KEMÂLAT BURADA ZÛHUR BULUR. BÜTÜNÜ AHADİYETTİR. YANİ HALK’İYET İLE HAKK’IYETİN BİRLEŞTİĞİ NOKTADIR. BU MERTEBE AYNALIK MERTEBESİDİR. RÛH İLE NEFS’İN BİRLEŞTİĞİ  İNSAN NOKTASIDIR. NEFS’İ SAFİYE MAKAMIDIR.

YANİ İNSAN-I KÂMİL MAKAMIDIR. DIŞI MUHAMMED (muhammediyet), İÇİ İSE ALLAH (ahadiyet) DİR.

BURAYA ULAŞAN ARTIK BİR NOKTA OLMUŞTUR. HER ŞER O NOKTADAN KAİNATA YAYILIR.

BU MERTEBEDE OLAN ZÂT’A AYNA OLUR. O ZAMAN RESULULLAH GİBİ HER BAKTIĞI YERDE KENDİNİ GÖRÜR. ÇÜNKÜ KENDİNDEN BAŞKASI YOKTUR.

CEM MERTEBESİNDE YENİ BİR ELBİSE VERİLMİŞ OLAN ZÂT, CEM-ÜL CEM’E GELDİĞİNDE ESKİDEN AYRI GÖRDÜĞÜ HER ŞEYİ KENDİNDE TOPLAR VE HEPSİYLE BERABER BİR VÜCUT  TEŞKİL EDER Kİ BU ALLAH’IN VÜCUDUDUR. BU MERTEBEDE OLAN DENİZ FENERİ GİBİDİR, DÖNEREK HER YERİ AYDINLATIR. BERZAH’TIR.

BUNLAR ÜST ALEMDEN AŞAĞIYA İNMİŞ OLAN AĞACIN ÇEKİRDEKLERİDİR. BUNLARIN BAZISI MEYVE VERMEK ÜZERE ORTAYA ÇIKARILIR, BAZISI İSE ‘’kubbelerimin altında benden başkasının bilmediği velilerim vardır’’ GEREĞİNCE GİZLİ KALIR. ORTAYA ÇIKANA  NEBİ, GİZLİ KALANA VELİ DENİR.

KENDİNİ BİLENE İSE İNSAN DENİR. KENDİNİ BİLEN KÂİNATI KENDİNDE TOPLAYANDIR. KÂİNATI KENDİNDE TOPLAYAN İSE KENDİSİNE VE ÇEVRESİNE ZARAR VERMEZ, KENDİSİNİ VE ÇEVRESİNİ SEVER.

Allah hepimize nasip etsin. Amin.

 

CEM

AYNANIN TEMİZLENMESİ, ÂDEM’İN O AYNADA YANSIMASI, O KİMSENİN GÜNEŞİNİN DOĞMASI.

CEM MERTEBESİ 1. SÛR’A ÜFLENEREK ÖLMÜŞ OLAN KİŞİNİN, 2. SÛR’A ÜFLENEREK DİRİLMESİDİR.

BU; İSRAFİL’İN, YANİ İNSAN-I KAMİL’İN, O KİŞİYİ NEFSİNDEN ÖLDÜRÜP, RÛH’U İLE DİRİLTMESİDİR.

BU MERTEBEYE GELENE KADAR SOYUNA SOYUNA ÇIPLAK KALMIŞ KİŞİNİN, ALLAH TARAFINDAN YENİ BİR ELBİSE İLE GİYDİRİLMESİDİR.

‘’incir’e, zeytin’e ve Tur-u Sina’ya andolsunki’’ (Tin Suresi1-2). BU AYET CEM MERTEBESİ OLARAK DÜŞÜNÜLDÜĞÜNDE İNCİRİN TEK OLUŞU, ANCAK İÇİNDEKİ HER ÇEKİRDEĞİN BİR İNCİR AĞACI (halk) KAPASİTESİNDE OLDUĞU HALDE, TEK İNCİRİN (hakk) GÖRÜNMESİDİR. YANİ HAKK ZÂHİR(açık), HALK  BÂTIN’DIR.(gizli)

İNCİR AÇILIP İÇİ DIŞINA ÇIKTIĞINDA, ÇEKİRDEKLER TÜM İNCİRİN ETRAFINI SARAR. O ZAMAN HALK ZÂHİR(açık), HAKK BÂTIN(gizli) OLUR. BURADA İNCİR GENE MEVCUTTUR, ANCAK İÇTE KALDIĞI  İÇİN BÂTIN’DIR.(gizli)

İNSAN ASLINDA NÛR’DAN BİR HEYKELDİR. ANCAK HEYKELİN AÇILIŞI YAPILMADIĞI İÇİN, ÜZERİNE TOZLANMASIN DİYE BİR ÖRTÜ ÖRTÜLMÜŞTÜR. BU ÖRTÜ TÜM PİSLİKLERİ TUTAR VE HEYKELİ KORUR. ÜZERİ ÖRTÜLÜ OLDUĞU SÜRECE BU HEYKELİ KİMSE GÖREMEZ.

PERDENİN KALKMASI İLE (ölmeden önce ölme), O NÛR’LU HEYKEL ORTAYA ÇIKAR. BU CEM MERTEBESİDİR.

BURADA KUL BÜTÜN SIFATLARINDAN KURTULMUŞ, ALLAH’IN AHLAKI İLE AHLAKLANMIŞTIR.

CEM ENFÜS(iç) İLE  AFAK’IN(dış) BİRLEŞME YERİDİR.

CEM SAATİN 12’Yİ GÖSTERMESİ GİBİDİR. AKREP VE YELKOVAN BİRDİR. GÖLGE YOK OLMUŞTUR. GÖLGENİN ORTADAN KALKMASI İLE ABES HİÇ BİR ŞEY KALMAZ.

BU MERTEBEDE UZUN SÜRE DURULMAZ. KALAN MECZUP’TUR.

CEM MERTEBESİNDEKİ KİŞİ YÜRÜYEN ÖLÜDÜR. ÖLÜNÜN DE DÜNYA İLE İLGİLİ MECBURİYETLERİ ORTADAN KALKAR.

DEVAMLI CEM’DE KALMAK ZINDIKLIKTIR.(şirk, Allah’a ortak koşma)

BURADAN HAZRET-ÜL CEM’E GEÇİLİR.

HAZRET-ÜL CEM İSE 2. DOĞUŞ, YANİ NEFS MERTEBESİNE GERİ DÖNÜŞTÜR. (FARK)

HZ.ŞİT

HZ. ADEM İLE HAVVA’NIN  OĞLU OLUP,  HABİL’İN  KÂBİL  TARAFINDAN ÖLDÜRÜLMESİNDEN SONRA DOĞMUŞTUR.

ŞİT’İN  KELİME  KARŞILIĞI HİBE VE BAĞIŞ’TIR.  OĞLU HABİL’İN KÂBİL TARAFINDAN ÖLDÜRÜLMESİNE ÇOK ÜZÜLEN  Hz. ÂDEM VE HAVVA’YA,  Hz. ŞİT  ALLAH TARAFINDAN    BAĞIŞ VE  HİBE  OLARAK VERİLMİŞTİR.

HZ. ÂDEM’İN KÂBE’Yİ  İNŞASINDAN  SONRA  YIKILMASI İLE  İLK  HARCI  BULAN  VE  TEMEL  KAZAN PEYGAMBERDİR. BABASI ÂDEM’İN KULLANDIĞI  BÜTÜN  TAŞLARI  KULLANARAK(cudi dağından, Aras vadisindeki irem bahçesinden, Suriye dağlarından) ÖLÇÜLERİNİ DEĞİŞTİRMEDEN KABE’Yİ YENİDEN İNŞA ETMİŞTİR.

İLK YARATILAN VE ALLAH’IN SONSUZ BİRLİĞİNİN GÖRÜNÜMÜ  HZ. ÂDEM’DİR.

FAKAT AŞK İÇİN İKİLİK GEREKİR. ZİRA BİR AŞIK VE BİR MAŞUK’A İHTİYAÇ VARDIR.

İŞTE BİRLİĞİN (MAŞUK), KENDİNİ GÖSTERMEK İÇİN ÇOKLUK (AŞIK) OLARAK GÖRÜNÜMÜ HZ. ŞİT’TE ORTAYA ÇIKMIŞTIR.

ALLAH HZ. ÂDEM İLE HİKMET’İ,  HZ. ŞİT İLE NEFS’İ AŞİKAR ETTİ. ÇÜNKÜ NEFS ALLAH’IN ,İNSAN İÇİN LÜTFETTİĞİ İLÂHİ BİR HEDİYEDİR. İNSAN NEFS İLE YOL ALIR, ÇÜNKÜ NEFSİNİ BİLEN RAB’BİNİ BİLİR. HER ŞEY ZIDDI İLE BİLİNEBİLECEĞİ İÇİN, MUTLAK VARLIK OLAN ALLAH’TA, MUTLAK YOK OLAN NEFS İLE İDRAK EDİLEBİLİR.

HZ. PEYGAMBER, ‘’RAHMANIN NEFESİNİN, YEMEN TARAFINDAN GELDİĞİNİ HİSSEDİYORUM’’ DEMESİ, YEMEN YÖNÜNÜN, NEFSİN YÖNÜ OLMASI NEDENİYLEDİR. ÇÜNKÜ RAHMANİ NEFES, NEFS’İ DİRİLTİR.

NEFİS, KUR’AN’I  KERİM’DE  300 KEZ GEÇMEKTEDİR.

NEFİS,  NEFES’TİR VE NEFSİN HER BİR ANI  NEFES DİYE ADLANDIRILIR. O HALDE HER AN, HER NEFES, NEFSİN TEKAMÜLÜ İÇİN BİR FIRSAT OLUP, ALLAH’A ULAŞMANIN  YEGANE LÛTFUDUR.

TEKAMÜL TAMAMLANINCA, YANİ  İNSAN KENDİNDEKİ ALLAH’A AİT SIR’RI İDRAK EDERSE, KORUK OLAN NEFS, ÜZÜM OLUR VE ONDAN YARARLANILIR.

HZ. ŞİT’İN ZÛHURU, AHADİYET’İN (TEKLİK), VAHDANİYET’E (BİRLİĞE) DÖNÜŞÜ GİBİDİR.

ÂDEM’DEKİ KEMÂL NOKTASINDAKİ BİRLİK, HABİL VE KABİL’DE CELÂL VE CEMÂL’E AYRILDIKTAN SONRA, HZ. ŞİT’TE TEKRAR KEMÂL’E ERMİŞ,  ALLAH’IN LÛTFU OLAN BU 2. TECELLİ (vahdaniyet) ÜFLEME YA DA NEFES KELİMESİ İLE AÇIKLANMIŞTIR.

NEFES; ALLAH’IN KÖTÜLÜKLERİ SÖNDÜRMEK İÇİN KALP ATEŞİNE MUSALLAT ETTİĞİ  NÛR’DUR.

VAHDANİYET; ULUHİYYET MERTEBESİ, NEFES-İ RAHMANİ, ÂMA MERTEBESİ, EZELİ İLİM MERTEBESİ, İNSANIN HAKİKATİ, 2. MERTEBE YANİ 2. TAAYYÜNDÜR(belirme).

ÂMA; ALLAH’IN TENEZZÜL ETTİĞİ, NÛR’UNU YAYDIĞI İLK YER,İLK MADDE TOZU. HİÇLİK, KÖRLÜK, YOKLUK, TOZ BULUTU.

ÂMA MERTEBESİ DENMESİNİN NEDENİ DE BİRLİK İLE ÇOKLUK ARASINDA  BERZAH(ara alem) OLMASIDIR.(İNSAN-I KAMİL)

ÂMA’NIN KAYNAĞI DA RAHMAN-İ NEFES’TİR.

İBN  ARABİ HAZRETLERİNİN , FUSÛSU-L  HİKEM  ADLI KİTABINDA BELİRTTİĞİNE GÖRE,

***BU İNSAN TÜRÜNDE DOĞACAK SON KİŞİ, ‘’KADEMİ’’ ŞİT ÜZERİNDE BULUNUR VE ONUN SIRLARININ TAŞIYICISIDIR. ONDAN SONRA BU TÜRDEN DOĞACAK KİŞİ YOKTUR. O HATEM-İ EVLAD’DIR. ONUNLA BERABER KIZ KARDEŞİ DOĞAR. ONDAN EVVEL ÇIKAR VE KENDİSİ, BAŞI ONUN İKİ AYAĞININ YANINDA OLDUĞU HALDE, KIZ KARDEŞİNDENSONRA ÇIKAR. BU ÇOCUĞUN DOĞUMU, ÇİN’DE OLUR. DİLİ DE ŞEHRİNİN DİLİDİR. ERKEK VE KADINLARDA KISIRLIK SARİ OLUR. BİNAENALEYH, ONLARDA DOĞUM OLMAYAN NİKAH ARTAR. ÇOCUK, ONLARI ALLAH’A DAVET EDER, KENDİSİNE İCABET EDİLMEZ.***

AHADİYETLE BAŞLAYAN YARADILIŞ(teklik), VAHDANİYETİ(birlik) TEMSİL EDEN ŞİT MAKAMIYLA BİTER. BAŞI ŞİT, SONU ŞİT OLAN BU TECELLİDE MANA, SURET, SIFAT VE HÜKÜM AÇISINDAN TAMAMLANMIŞ DEMEKTİR. BU DA HATEM(son)  HALİDİR.

SON DOĞACAK ÇOCUĞUN ÇİN’DE DOĞMASI, VÜCUT İÇERİSİNDE EN DOĞUDA OLAN RÛH’UN TECELLİSİ DEMEKTİR. VÜCUTTA RÛH HAKİM OLUNCA İNSAN KEMÂL NOKTASINA ULAŞIR. BU HALİN ZUHURU, ANCAK O KİŞİNİN İSMİNİN HAKİKATİNE ULAŞMASI, YANİ SIRRININ AŞİKAR OLMASI ANLAMINDADIR.

LİSANIN DOĞU LİSANI OLMASI, AKLIN KÜLLİ DERECEDE KONUŞARAK HİKMET SÖYLEDİĞİNDENDİR.

KIZ KARDEŞİ İLE BİRLİKTE DOĞMASI, BU ZÛHURATIN, NEFSİ İÇİNDE OLDUĞUNUN  DELİLİDİR. BAŞININ AYAKLARINDA OLMASI, HATEM SEVİYESİNDE BİLE ZAMAN ZAMAN NEFSİN TABİATININ, VÜCUDUNDA HAKİMİYETİNİ GÖSTERİR.

ERKEK VE KADINLARIN KISIRLAŞMASI, HATEM OLUŞUN VE BU MANANIN TEKRAR  ZÛHUR ETMEYECEĞİNE İŞARET EDER. ÇOCUĞA BİAT ETMEYENLER HAYVANİ GÜÇLERDİR.

VÜCUTTA KEMAL ZÛHUR  ETTİĞİNDE, YANİ VAHDANİYET İDRAK EDİLDİĞİNDE, O VÜCUT ARİF OLUP, VÜCUDUN İÇİNDEKİ NEFSİN  EMMARE GÜÇLERİ ETKİSİZ KALIR.

KUR’AN’DAKİ KIYAMET AÇISINDAN BAKILINCA VELAYETİN SONA ERİŞİNİN, BU KIYAMET  OLDUĞUNU, KÂMİLE İTİBARIN AZALIŞI VE AHLAKSIZLIĞIN ARTIŞI OLDUĞUNU GÖRÜRÜZ. BÖYLECE  VELED-İ KALPLER  DOĞMAZ, NEFSİN  ARZU VE İSTEKLERİ ARTAR, KÂMİLİN SOYU TÜKENDİĞİ İÇİN DÜNYA YOK OLUR.

YE’CÜC VE ME’CÜC’ÜN HURUCU(çıkması), EZİYET VEREN 7 KÖTÜ SIFATIN BELİRMESİDİR. DECCAL’İN HURUCU, DEV VE ŞEYTAN SIFATLARININ ÇIKMASIDIR.  DABBETÛL- ARZ’IN(yer hayvanı) ÇIKMASI, KALPTE  NEFS-İ LEVVAME’NİN 

ZUHURUNDAN İBARETTİR. YANİ KALBİN KABRİNDE, CENNETLERE BİR PENCERE AÇILIR VE KENDİSİDE ALLAH’A BİR MEYİL BELİRİR.

İSA’NIN İNMESİ AKL-I MAAD(ahiret aklı)IN YÂKIN NÛR’UYLA ORTAYA ÇIKMASIDIR. O ÇIKINCA DECCAL ÖLDÜRÜLÜR. ÇÜNKÜ KARANLIK OLAN CEHALET KALKAR. MEHDİ’NİN ORTAYA ÇIKMASI İLE MEZHEPLER KALKAR(birleşir). YERYÜZÜNDE KAFİR KALMAZ.

AHADİYETTEN SONRA İLK ZÛHUR  HZ. ŞİT’İN TEMSİL ETTİĞİ VAHDANİYET(BİRLİK) İLE  BAŞLAR VE ŞİT’İN MAKAMINI TEMSİL EDEN    SON İNSAN-I KAMİL İLE SON BULUR. 

ÇÜNKÜ SON BAŞA DÖNMEKTİR.

HZ. ÂDEM  VE HAVVA

ALLAH VARDI VE BAŞKA HİÇBİR ŞEY YOKTU. (AHADİYET)

ALLAH BİLİNMEK VE KENDİ GÜZELLİĞİNİ GÖRMEK İSTEDİ.

ALLAH KENDİNİ GÖREBİLMEK İÇİN ÂDEM’İ, ONUN KENDİNİ GÖREBİLMESİ İÇİN DE HAVVA’YI YARATTI.

ÂDEM AKL-I KÜLL (İLK AKIL) dür. AKL-I KÜLL POZİTİF OLDUĞU İÇİN HER POZİTİFİN İÇİNDE GİZLİ BİR NEGATİFLİK BULUNDUĞUNDAN, NEGATİF OLAN NEFS-İ KÜLL (yani HAVVA) , ÂDEM’İN İÇİNDE GİZLİDİR.

YANİ ZÂT’TA SIFAT GİZLİDİR. SIFAT’IN (HAVVA), ZÂT’IN(ÂDEM) İÇİNDEN ÇIKMASI  HAVVA’YI MEYDANA GETİRMİŞTİR.

YANİ AKL-I KÜLL’ÜN PASİF YANSIMASIYLA, NEFS-İ KÜLL (HAVVA)  MEYDANA GELMİŞTİR.

KAİNAT VE DÜNYA’DA POZİTİF VE NEGATİF DEVRENİN TAMAMLANMASIYLA DÖNER.

NESLİN DEVAMI İÇİNDE ERKEK(pozitif) VE DİŞİYE (negatif) İHTİYAÇ VARDIR.

ELEKTRİĞİN ORTAYA ÇIKMASI  DA POZİTİF (+) VE NEGATİF (-) DEVRELERİN VARLIĞINA İHTİYAÇ DUYAR.

BURADA ÂDEM MANA (zat), HAVVA İSE MADDEDİR (sıfat).

ÂDEM’İN CENNETTEN ATILMASININ SEBEBİ DE GÖZÜNÜ ZÂT’TAN AYIRIP SIFATA (havva’ya) ÇEVİRMESİDİR. SIFAT ZÂT’TAN (LÂTİF)  AYRILMIŞTIR VE ONUN DONMUŞ (KESİF) ŞEKLİDİR. ÇÜNKÜ HAVVA’YI ÂDEM DOĞURMUŞTUR VEYA HAVVA ÂDEM’İN İÇİNDEN ÇIKMIŞTIR (eğe kemiğinden).

ÂDEM’İN HAVVA’YA AŞIK OLMASI İLE GÖZÜ ZÂT’TAN AYRILMIŞTIR.

ÂDEM YASAK OLAN AĞACA YAKLAŞINCA BEŞERİYETLERİ ORTAYA ÇIKMIŞ VE ONLAR DA EDEP YERLERİNİ (beşeriyetlerini) İNCİR YAPRAĞI İLE ÖRTMÜŞLERDİR. ÇÜNKÜ CENNET’TE BEDEN YOKTUR. ÂDEM HAVVA’YA BAKARKEN SIFAT’TA ZÂT’I GÖREMEMİŞTİR. BU, ÇİÇEĞE BAKAN KİŞİNİN O  ÇİÇEKTE ALLAH’I GÖREMEMESİ GİBİDİR. BUNU GÖRMEYEN KİŞİ ZÂT’TAN UZAK DÜŞMÜŞ DEMEKTİR. ÇÜNKÜ SIFAT ZÂT’TAN AYRILAMAZ. ZÂT İSE CENNET’TİR. ZÂT’TAN UZAKLAŞMAK İSE  CENNET’TEN KOVULMAKTIR. KESRET’TE(çoklukta) VAHDET’İ(birliği), VAHDET’TE KESRET’İ GÖREMEMEKTİR.

ÂDEM’İN VÜCUDU KÂİNAT,

KÂİNAT’IN ÖZÜ AKL-I KÜLL(ilk akıl),

AKL-I KÜLL’ÜN YANSIMASI İSE NEFS-İ KÜLL’DÜR.

NEFS-İ KÜLL (SIFAT, KADIN, NEFS), AKL-I KÜLL’ÜN (ZÂT, ERKEK, İLK AKIL) İÇİNDE GİZLİDİR.

 İNSAN DEDİĞİNDE BU İKİSİ DE BİRLİKTEDİR.

HAKİKAT-İ  MUHAMMEDİ   / İNSAN-I KAMİL /  AKL-I  KÜLL  (İLK AKIL)

Muhammed-i Hakikat ilk ilkedir ve alemin hamurudur. Alemde ŞEY’lik vasfına haiz olan bütün varlıklar bu hakikatten ve bu hakikatin bir yönünden meydana gelmiştir. Varlığın zuhur etmesindeki hikmet, HAKK’ın bilinmeyi istemesidir. Bundan dolayı Âlem var edilmiştir. Eğer Allah ile Âlem arasında bir nisbet bulunmasaydı (Muhammedi Hakikat), o zaman Âlem’in Allâh’ı bilmesine imkân olmayacaktı. Bu nedenle Allâh ZAT nurundan Muhammedi Hakikat’ı var etmiş ve onu Âlem ile kendisi arasında bir nisbet kılmıştır. Âlem böylece HAKK’ı bilir.

Âlem ayna, Âdem ise aynanın SIR’rıdır.(ÖZÜ)

Âlem’in yaratılmasındaki gâye Allâh’ın  Hakikatinin yani NÛR’unun zuhura çıkmasıdır. NÛR  lâtif’tir ve tecellisi için bir bedene ihtiyaç vardır. BESMELE’nin  (B) si vücuttur (Âdem, Hz. Ali, İnsan-ı Kâmil), altındaki nokta ise Allâh’ın Hakikati’dir. Yani ÂDEM, ALLAH’ın  NOKTA’sıdır. Onun Hakikat’i bir noktada gizlidir. ÂDEM HER DEVRİN ÂDEM’İDİR. HER DEVİRDE GELEN BİR ALLAH SEVGİLİSİ ÂDEM’İN HAKİKATİNİ TAŞIR.

Âdem’in yaratılmasından itibaren bu mâna bütün Peygamber’lerde tecelli etmiş, ancak en son HZ. MUHAMMED’de en KÂMİL haliyle son bulmuştur(Hatem-ül  Enbiya). Bu ayın hilâlden(Hz. Âdem), Bedir(HZ. Muhammed) haline gelişi gibidir.

Hakikat-ı Muhammedi’ye, Hz. Muhammed’in zamana ve mekana bağlı olmayan HAKİKATİ’dir. Allah’ın ilk var ettiği ŞEY’dir. Yanlızca Allah’ın var olup, onunla birlikte  başkasının var olmadığı bir mertebeden sonra ZÂT’tan ilk defa Muhammedi Hakikat zuhur etmiştir. Bu nedenle varlığın ZÛHUR silsilesinin ilk halkasıdır. Bu mertebe HAKİKAT-ÜL  HAKAYIK diye adlandırılır ve ALLAH isminin mazharıdır.

HER ŞEY NÛR-İ  MUHAMMEDİ’DEN, NÛR-İ MUHAMMEDİ İÇİN VAR EDİLMİŞTİR.(kendinden, kendine)

TECELLİ GAYB (gizli) MERTEBESİNDE OLANIN, ZÛHUR (açık)MERTEBESİNE çıkmasıdır.

BİR TEK HAKİKAT VARDIR VE BU HAKİKAT TECELLİ ETMEKTEDİR.

VAHDET-İ VÛCUT (tek varlık) anlayışına göre yaratan ve yaratılan yani ikilik kabul görmediği, TEK bir varlık anlayışı benimsendiği için tecelli kavramı kullanılmaktadır. Âlem tecelliler mertebesidir. HAK MUTLAK VARLIKTIR. Âlem’deki çokluk (kesret) HAKK’tan çıkan bu varlık tecellilerinin, HAKK’ın isim ve sıfatlarının gölgesi olan AYAN-I SABİTE (varlıkların yaratılmadan önce Allah tarafından tesbit edilmiş  suretleri) halindeki ortaya çıkan görünümünden kaynaklanır.

İlk tecelli (Feyz-i Akdes), HAKK’ın kendi ZÂT’ında, ZÂT’ı için, ZÂT’ıyla tecelli etmesidir. Bu tecelli insan bilgisinin konusu değildir. Çünkü bu tecelli ZÂT’a ait bir tecellidir. İkinci tecelli ise(Feyz-i Mukaddes) isim ve sıfatların tecellisi şeklindedir.

YARATMA YOKTAN VAR ETME DEĞİLDİR. GİZLİ, YANİ BATÎN OLAN BİR ŞEYİN ORTAYA ÇIKMASIDIR.

TECELLİ’NİN TEKRARI YOKTUR. (O her an bir şe’ndedir.Rahman suresi-29)

HER TECELLİ BİR ÖNCEKİ TECELLİYİ KAPSAR VE GENİŞLEYEREK DEVAM EDER. BUNA BAĞLI OLARAK ÂLEM’DE SÜREKLİ GENİŞLER VE MÜKEMMELLEŞİR.

TECELLİ, Allâh’ın insanın içinde hissedilir hale gelmesidir. Allah hakkında bilgi ancak bu şekilde yani MÜŞAHADE tecellisi ile elde edilir. Tecelli de istidada  göredir. Tecellinin üç temel işlevi vardır.

-HAKK’ın ZÂT’ından gizli halde bulunan isim ve sıfatların yani ÂLEM’in açığa çıkmasıdır.

-İsim ve sıfatlar vasıtasıyla, ilâhi ZÂT hakkında bilgi sahibi olmaktır. Çünkü ZÂT bilinmeyi istediği için tecelli etmektedir.

-ÂLEM’in varlığının devamını sağlamaktır.

HAKK’IN TECELLİSİ ÂLEM’İN VARLIĞININ KIYAMIDIR(ayakta durması). HAKK’ın tecellisi hangi ÂLEM’de ve hangi varlıkta olursa olsun  EL-ZÂHİR (görünen) isminden kaynaklanır. EL-BÂTIN isminden ne bu, ne öteki dünyada tecelli gerçekleşmez.

HZ. MUHAMMED’in vefatı ile ALLAH’a ait olan MUHAMMEDİ HAKİKAT    kaybolmamış ve her yüz yılda bir PEYGAMBERİN EN TEMİZ AYNASI VE AYNISI OLAN İNSAN-I KÂMİL’de  ortaya çıkmıştır.

ÂDEM HER DEVRİN ÂDEM’İDİR. HER DEVİRDE GELEN ALLAH SEVGİLİSİ ÂDEM’İN HAKİKATİNİ TAŞIR.

İNSAN-I KÂMİL, Muhammedi Hakikati taşımakla beraber bunun günümüzde nasıl yaşanacağını göstermesi, yani REHBER olması bakımından büyük önem taşır. ALLAH’A ULAŞMANIN TEK YOLU KÂMİL OLMAK VEYA KÂMİL OLANIN ETEĞİNE TUTUNMAKTIR. ÇÜNKÜ ONLAR BERZAH’TIR  VE HAKK İLE HALK ARASINDA KÖPRÜDÜR.

İNSAN-I KÂMİL VE KUR’AN İKİZDİR. İnsan Kuran-ı Kerim’i gerçek manası ile ancak İnsan-ı Kâmil’in aynasından okur. Çünkü onlar yaşayan Ku’ran’dır. İNSAN-I KÂMİL OLMADAN ALLAH’I TANIMAK VE ANLAMAK MÜMKÜN DEĞİLDİR. Çünkü O olmazsa (isim ve sıfatlar) Allah’ın sadece ZÂT’ı kalır. ZÂT’ını ise anlamak ve götmek mümkün değildir. ALLAH’IN ZÂT’I İLÂHİSİ ASLA TECELLİ ETMEZ. ALLAH İNSAN-I KÂMİLDE İSİM VE SIFATLARI İLE TECELLİ EDER.  

KÂMİL İNSAN ÂLEM’E NİSBETLE RAB’DIR. O Halk’ın isteğini bâtınî yönüyle Allah’tan alıp, cismani yönüyle onlara ulaştırır. İnsan bu iki yönü kendisinde topladığından HİLAFET (halifelik) kendisine lâyık görülmüştür.

İNSAN-I KÂMİL ALLAH’IN İSİM VE SIFATLARININ KORUYUCUSU VE HAZİNENİN MÜHRÜDÜR. Mührün açılması ile her şey aslına döner. O  Âlemden göz açıp kapayıncaya kadar gizlenecek olsa veya bir an kendini seyretmekten vaz geçse ÂLEM yok olur. ALEM’İN VARLIĞI ONUN NAZAR ETMESİYLEDİR.

İNSAN İÇİN GÖRÜLMESİ EN ZOR ŞEY KENDİSİDİR. İNSAN KENDİNİ ANCAK BİR AYNADA GÖRÜR. AYNA İSE İNSAN-I  KÂMİL’DİR.

MANA AYNASININ SAFLIĞI, MANEVİ HAZLARDAN VE DÜNYA PASLARINDAN ARINMA SAYESİNDE OLUR. SEN DE BU HALE GELDİĞİN ZAMAN O BÜYÜK SEVGİLİ KENDİNİ BU SAF AYNADA SEYREDER. O ZAMAN SEVEN DE SEVİLEN DE SEN OLURSUN.

Allah kendisinden başkasına muhabbet ve ibadet edilmemesi için kendini bütün eşyanın hakikati kıldı. Kişi neyi severse sevsin, bilsin veya bilmesin onu sever , ona ibadet eder.

KÂMİL BÜTÜN İNANÇLARI CEM EDER( toplar). HAKİKAT BİLGİSİNE SAHİP OLDUĞU İÇİN, HİÇ KİMSENİN RAB’Bİ HAKKINDAKİ İNANCINI RED VEYA İNKAR ETMEZ. O KİŞİNİN ÖZÜNE VE HAKİKATİNE BAKAR.

HZ. ALİ MÜRŞİD MAKAMIDIR VE İÇİMİZDEKİ PUTLARI DA MÜRŞİD KIRAR. TIPKI HZ. MUHAMMEDİN SIRTINDA KABE’NİN PUTLARINI KIRMASI GİBİ.

HER VARLIĞIN YARATILIŞ SEBEBİ, ALLAH’TAN İNSAN-I KÂMİL’E,  KÂMİL’DEN EŞYAYA SİRAYET EDEN   RAHMET’TİR.

VELHASIL , DENİZLER MÜREKKEP, AĞAÇLAR KALEM OLSA, BİR O KADAR DAHA İLAVE OLSA İNSAN-I KÂMİL’İ ANLATMAK MÜMKÜN OLMAZ.  

ALLAH BİZLERİ O’NUN MANASINDAN AYIRMASIN.   AMİN.