RAB İSMİ:

Bir şeyi derece derece  kemale erdiren, terbiye eden, büyüten, besleyen anlamındadır.

Bu nedenle bir yüzü Cemal’e bir yüzü Celal’e bakar. İnsan kendi hakikatini anlamak için farklı isimlere ihtiyaç duyar. İnsanlar geçmişte kula kul, İlahlara kul ve nefse kul olmuşlardır. Kulluğun idraki için RAB ismine ihtiyaç vardır.

İnsan bir yüzü  RAB’lık özelliklerini, diğer yüzü kulluğunun eksiklerini gösteren iki yönlü aynadır. RAB’lık yönüne bakıldığında mertebe itibariyle insandan daha izzetli bir varlık yoktur. Kulluk yönüne bakıldığında  ise tüm mertebelerin en aşağısındadır. Kul bir vakit  Rab bir vakit kul olur. İnsan RAB’lık özelliklerini taşıdığı zaman yaşayışı daralır. Çünkü kabı dolar. Kulluk özelliklerini taşıdığı zaman ise Hakk ile genişler, yani kabı genişler. Genellikle insanda RAB’lık ağır bastığı zaman nefs devreye girer , hata yapar.

Çünkü RAB’lık Özelliklerini taşıdığı dönem  kişi kendinde sınır göremiyor. Kul olan kişi ise aczini biliyor. Kendini yetersiz buluyor. Kabının dolduğuna inanan kişiye Allah ilmini vermiyor. Kulluk anında genişleyen kab  devamlı Allah ilmi ile takviye ediliyor.

KİŞİNİN KABI KALBİDİR. Her kap, yani  KALP kendi miktarı kadar dolar ve istidadı kadar FEYZ alır.
Sen Rab’bının kulu ol, Kulun RAB’bı olma.Yoksa bu ilgi nedeniyle ateşe ve erimeye mahkum olursun.

Allah’ın RAB ismiyle tecelli etmesi için bazı isimlerin vücut giymesi gerekir. Çünkü küll (zat) terbiye edilmeye muhtaç değil terbiye edicidir. Ama  cüz, yani parça, veya vücut giymiş isim bütünü idrak için terbiyeye ihtiyaç duyar. Biz yakin ehli isek bizim manamız olan Sema’mızda  Allah isimleri ile tecelli eder.

Bu tecelli maddemizde gerçekleşince eksik olur. Yaradılmışlıkta ortaya çıkan hal,  Allah’ın isimlerinin bozuk aynadaki tecellisi gibidir.